Het duurde twee dagen voordat we bij Denise, Marco en Kayla aankwamen, maar het was fantastisch om hen weer te zien!!! De reis vanaf Costa Rica via Calgary was best vermoeiend en na een gezellige avond vielen we vrijdag snel als een blok in slaap. De zus van Lisette woont in het plaatsje Lumby (een klein plaatsje van zo’n 5.000 inwoners). Lumby ligt in de Okanagan vallei op ongeveer een half uur rijden van de grotere plaats Vernon.

Op zaterdag gaan we naar de gigantische lokale markt van Lumby; 8 kraampjes met streek producten. Wel leuk om dit te zien. Dergelijke kraampjes kom je veel in Canada tegen, ze vinden het belangrijk om lokale producten te gebruiken. De rest van de dag hebben we het rustig aan gedaan; voornamelijk in Vernon boodschappen gedaan.

Zondag was een heerlijke dag. Eerst zijn we naar een waterval gegaan en daarom zijn we op het Kalamalka Lake gaan varen. Denise en Marco hebben afgelopen zomer een mooie speedboot gekocht en dankzij het heerlijke weer was het super! Marco kan redelijk goed wake boarden en dat heeft hij dan een flink deel van de dag gedaan.

De volgende dag moest Marco weer gaan werken en daarom zijn we een dagje met Denise en Kayla op pad geweest. Eerst hebben we bij een Nederlandse kaasboer wat kaas gehaald, was heerlijk om weer echte kaas te eten! Ook erg aardige mensen. De familie heeft in Nederland in Zeeland gewoond en het was erg grappig om een Zeeuw Engels te horen praten, uiteraard spraken we Nederlands met hen. Vervolgens zijn we naar Sugar Lake gereden en hebben rond de Rainbow Falls (een waterval) gelopen. De eerste indrukken van British Columbia, de provincie waar ze wonen, is erg goed, het is een mooi gebied.

Dinsdag hebben we de familie weer verlaten en zijn we met de bus naar Vancouver gegaan, hier hebben we woensdag onze camper opgehaald. We blijven totaal een maand in Canada en van die maand zijn we ongeveer twee weken met de camper op pad en zijn we ongeveer twee weken bij de zus van Lisette.

Het is ongeveer 8 uur met de bus naar Vancouver en ’s middags hebben we in de stad een beetje rond gelopen. Wij vinden het een leukere stad dan Calgary al hebben we Calgary alleen vanuit een taxi en bus gezien. Wel is Vancouver zeker nog geen Buenos Aires. Erg aardig dus. Wat ons enorm opvalt is hoeveel Aziaten in Vancouver wonen. Je zou bijna denken dat je in Singapore of Hong Kong loopt. De bijnaam van Vancouver is niet voor niets; Hong Couver.

Als we woensdag de camper ophalen moet Lisette even slikken; ze vindt de camper enorm. We wisten dat we een grote camper besteld hadden (we hebben via een aanbieding geboekt en opvallend genoeg was de grotere variant de goedkoopste oplossing), maar als je een camper van ongeveer 9 meter voor je ziet is het toch wel anders. Lisette moet voornamelijk slikken omdat ze mogelijk de camper moet gaan besturen. Het rijbewijs van Niels is nog steeds gestolen, al hebben we wel via het thuisfront geregeld (nogmaals bedankt hiervoor!!) dat we een Engelse verklaring van de RDW hebben mogen ontvangen. Deze verklaring stelt dat Niels een officieel Nederlands rijbewijs heeft en dus de camper zou mogen besturen. Omdat we niet wisten of de verhuurorganisatie de verklaring zou accepteren, hield Lisette er serieus rekening mee dat ze onze ‘bus’ zou moeten besturen. Ze zou het doen, maar zag er absoluut niet naar uit. Ze vond hem veel te groot. Gelukkig accepteerden zowel de verhuurorganisatie als de verzekeraar de verklaring; Niels mocht rijden! Wel gaf de verhuurder aan dat de politie de verklaring mogelijk niet zou accepteren. Om te voorkomen dat we problemen met de arm der wet kregen was onze eerste stop het lokale politiebureau. De desbetreffende agent had niet eerder met een dergelijke situatie te maken gehad en wist eigenlijk niet wat hij met de situatie aan moest. Hij haalde Niels even door verschillende systemen en hij liet ons weten dat alles in orde leek, Niels werd in ieder geval niet door Interpol gezocht. Wel kon hij ons geen officiële verklaring geven. Al verwachtte hij niet dat een andere agent een andere mening zou hebben. Mocht dat wel het geval zijn mochten we deze agent bellen. Alle lichten op groen dus!

We zijn eerst langs de Amerikaanse grens naar het oosten gereden, onze eerste echte stop is het natuurgebied van Manning. De eerste camping is erg primitief, het heeft bijvoorbeeld geen toilet dat doorgespoeld kan worden (het heeft een gat in de grond, wel met een gewone toiletpot) en is er geen douche. Wel staan we prachtig in de bossen. Het is laag seizoen en dus ook erg rustig, we delen de ‘camping’ maar met een paar andere campers. Opvallend genoeg zijn we de enige buitenlanders, blijkbaar vinden ze het te primitief. Omdat de Canadezen complete huizen als campers meenemen (dit zijn pas echte bussen) vinden ze dit geen probleem. Ze gebruiken de douche en wc in hun camper. Onze camper heeft ook een douche en wc, maar omdat deze ruimte redelijk klein is en dat het veel energie kost om het water te verwarmen maken we hier geen gebruik van. We douchen vervolgens weer op campings die meer faciliteiten hebben, jammer genoeg zijn deze wel minder gezellig.

Donderdag zijn we naar de woestijn van Canada gereden. Ja…. Canada heeft een woestijn. Het is wel geen woestijn met heel veel zand en weinig leven zoals we bijvoorbeeld in het noorden van Chili gezien hebben, maar het is er wel erg droog. De woestijn ligt rondom de plaats Osoyoos, in het zuiden van de Okanagan Vallei. Opvallend genoeg is dit ook dé wijn- en fruitstreek van Canada. Door de velden flink met water te besproeiingen kunnen ze hier de gewassen telen. Uiteraard hebben we een wijntje geprobeerd; met name de witte wijnen zijn best goed. ’s Avonds hebben we in de officiële wijn hoofdstad van Canada geslapen; Oliver.

Voor het weekend hadden we met de Denise, Marco en Kayla afgesproken om bij Mabel lake te gaan kamperen. Mabel Lake is een meer in het noorden van de Okanagan Vallei, zo’n 200 km van Oliver. Onderweg zijn we nog bij twee wijngaarden gestopt, blijft toch leuk om hier even te stoppen en onbedoeld hebben we ook in de stad Kelowna voor het eerst sinds 12 maanden weer nieuwe kleren gekocht. Omdat we eigenlijk alleen op zoek naar een boek voor Niels waren was het onbedoeld, maar omdat een winkel uitverkoop had zijn we hier ook even gestopt. Voelt wel weer erg lekker om weer in nieuwe kleding rond te mogen lopen.

Het weekend bij Mabel Lake was een groot succes. Kayla vindt de camper super en ook het weer zat erg mee, vooral zaterdag was het ruim 30 graden. ’s Ochtends gaat Kayla eerst naar zwemles en ’s middags gaan we met de boot het meer op; heerlijke dag. ’s Avonds sluiten we de dag op z’n Canadees af; een barbecue!

Zondag is het iets minder weer en in de loop van de middag gaan we door naar Revelstoke. Revelstoke is voor ons het begin van de Rockie Mountains. Toen we bij de lokale VVV wat informatie op gingen halen en aan het einde onze bankrekeningen controleerden kwamen we er achter dat Canada qua automatisering erg achter loopt. De dames van de VVV waren erg van onze internet bankieren kastjes onder de indruk, ze hadden zo iets nog nooit gezien. We hadden van Denise al begrepen dat het bankstelsel erg verouderd is, men werkt bijvoorbeeld met grote schaal met cheques en internet bankieren is zeer beperkt beschikbaar. Hadden we niet verwacht.

De volgende dag hebben we lekker in het Mount Revelstoke National Park gewandeld. We zijn vanaf de top van de berg naar twee meren op een nabij gelegen berg gelopen. We hadden voornamelijk in het begin fantastisch uitzicht over de bergen en de bomen. Helaas begon het na ongeveer een uur licht te regenen en daarna begon het zelfs te sneeuwen. Het is duidelijk dat de winter niet lang op zich laat wachten. Gelukkig was het geen plak sneeuw en werd het pad niet spekglad. In zo’n 3 uur hebben we 15 km gewandeld en ondanks dat het niet hard gesneeuwd heeft, zijn we toch wel nat. Wel was het weer heerlijk om tussen de bergen te lopen.

Helaas hebben we dinsdag in het Glacier National Park nog meer pech met het weer. Als we ’s ochtends wakker worden hoost het, gelukkig wordt het later in de ochtend droog. Als het droog is willen we weer een wandeling gaan maken. Om wat informatie over de wandeling op te halen stoppen we nog even bij het vistior center van het park. Als we een ranger vertellen dat we een specifieke wandeling willen wandelen, adviseert hij ons om dit niet te doen. Op het pad zijn recentelijk beren gezien en ondanks dat de beren nog geen mensen aangevallen hebben, is er toch een risico. Op dit moment zijn de beren zich op de winterslaap aan het voorbereiden en daarom zijn ze driftig naar eten op zoek. Omdat we de beer geen Nederlandse biefstuk willen voorschotelen besluiten we om de wandeling niet te doen. We willen graag een beer zien, alleen dan wel vanaf een veilige afstand of vanaf de camper. Samen met de ranger kiezen we een andere wandeling uit, alleen is nu weer gaan hozen. Het weer zit te veel tegen en daarom rijden naar het plaatsje Golden door. We zullen in de komende jaren vast nog wel een keer de zus van Lisette gaan bezoeken en dan zullen we dit gebied opnieuw bezoeken.

Golden ligt vlakbij het Yoho National Park en gelukkig is het hier beter weer.Eén van de grootste attracties van Yoho National Park is Emeral Lake. Emeral lake is een mooi bergmeer en af en toe, als het windstil is, is het één grote spiegel. We lopen lekker een rondje om het meer. Vooral de weerspiegeling van de eerste sneeuw die op de bergen gevallen is is erg mooi.

’s Middags rijden we door naar Lake Louise. Dit is samen met de plaatsen Banff en Jasper de grootste toeristen attractie’s van de Canadese Rockies. En dat is helemaal terecht, het is een fantastisch gebied.

En we hebben ook geluk met het weer; donderdag en vrijdag is het heerlijk. Het wordt overdag warmer en misschien nog belangrijker er zijn nauwelijks wolken. Wel gaat het ’s nachts redelijk hard vriezen. Donderdag was het voornamelijk een top dag. We hebben toen een wandeling van 17 km in de buurt van Lake Louise gelopen. We liepen eerst langs het meer en zijn later de bergen in gegaan. Halverwege hadden we een fantastisch uitzicht over het meer en de bergen, super! Later die dag lopen we een tweede wandeling bij Moraine Lake gemaakt. Helaas konden we hier geen uitgebreide wandeling lopen, ook hier gooien beren roet in het eten. In plaats daarvan lopen we langs het meer. De bergen blijven spectaculair. Na weer een flink koude nacht rijden we de volgende dag door een ander mooi natuur gebied; de Kootenay’s.

In de Kootenay’s hadden we gepland om weer een flink stuk te gaan wandelen. De Kootenay’s liggen op zo’n anderhalf uur rijden van Lake Louise en omdat we zo’n 17 km willen wandelen vertrekken we op tijd. Onderweg stoppen we bij een mooie canyon en bij wat mooie uitkijkpunten. Het is erg leuk rijden. Ook komen we aardig wat dieren tegen. Eerst een enorme moose (een eland) met een jong, erg indrukwekkend, later nog wat hertjes en daarna nog een kudde berggeiten. Als we bij het begin van de wandeling aankomen staan er verschillende borden; ‘warning’ en ‘danger’. De borden hangen er omdat ook hier recentelijk beren op het pad zijn gezien. Het wordt ons niet verboden om te gaan wandelen, al krijgen we wel het advies om met minimaal 4 personen te gaan wandelen en om beer spray mee te nemen. Beer spray is een soort traangas wat je in de ogen van de beer spuit als deze je aanvalt. We zijn maar met z’n tweeën en omdat we geen beer spray hebben gaan we hier niet wandelen. Wel jammer, het gebied is erg mooi en het weer is nog steeds erg lekker. In plaats daarvan maken we een aantal kleine wandelingen en slaan op tijd ons kamp op bij het plaatsje Radium Hot Springs. ’s Avonds gaan we nog even barbecueën. Omdat we zelf geen bbq hebben doen we het Canadian style. Op bijna elke camping heb je op je plaats een vuurplaats en boven het vuur bereidt je je groenten en vlees. Gaat prima.

Vanaf Radium rijden we door naar Creston. Onderweg zien we prachtige herfstkleuren. Onderweg stoppen we nog even bij het plaatsje Cranbrook. Net zoals veel plaatsen in Canada heeft Cranbrook een historisch centrum. Grappig genoeg heeft het centrum in veel gevallen niet meer dan één gebouw van ongeveer 100 jaar oud. In Creston gaan we op zondag een stuk in een gebied lopen waar veel vogels komen. We zien veel ganzen die vanaf het noorden naar het zuiden aan het trekken zijn, weer een heerlijke dag.

Maandag zijn we naar het leuke plaatsje Nelson geweest. Dit is een hippie plaatsje en hierdoor hangt er een erg leuke sfeer, daarnaast heeft Nelson een leuk centrum.

Helaas werd het vanaf dinsdag weer slecht weer en daarom zijn we langzaam via Osoyoos terug naar Vancouver gereden, hier hebben we op donderdag de camper weer ingeleverd.

Dezelfde dag zijn we met de Greyhound (Canadees/Amerikaanse bus maatschappij) terug naar Vernon gereden waar Denise en Kayla op ons stonden te wachten.

We blijven zo’n anderhalve week bij de familie en op maandag 17 oktober gaan we weer met de bus naar Vancouver om dezelfde dag naar New York te vliegen.

De komende dagen gaan we langzaam aan het normale leven wennen. We gaan niet meer elke dag op pad om de omgeving te verkennen, in plaats daarvan gaan we bijvoorbeeld een dagje met Kayla (Denise en Marco moeten gewoon werken) zwemmen en Niels wil flink sollicitaties gaan versturen.

Maandag is nog wel een speciale dag, het is dan Thanksgiving in Canada (en ook in de V.S.). Dit is een familiefeest en Marco en Denise gaan een grote kalkoen voor ons klaar maken. Als tegenprestatie maken wij een lekker toetje. Wordt vast een leuke dag!

Tot dan.

Groetjes,

Lisette en Niels ©