De vorige keer hebben we de titel van ons verslag niet uitgelegd; Pura Vida. Pura Vida is de lijf spreuk van de Costa Ricanen (ze noemen zichzelf trouwens Tico´s) en het betekent iets als het rijke leven en zeggen het bijna op ieder moment. Iets moois gezien, je hebt een goede dag; ¡Pura Vida! Klinkt erg leuk.

Na een leuke ochtend bij de vulkaan Poas zijn we naar het noorden van Costa Rica gereden. Volgens onze reisgids zou dit een ´avontuurlijke´ rit worden. Dit omdat de wegen erg slecht zijn (de laatste 75 km is onverhard en daarnaast zijn er veel en diepe kuilen in de weg), maar voornamelijk omdat er geen bewegwijzering is. In onze reisgids stond de weg omgeschreven als ´ga bij de kerk rechtsaf, vervolgens bij de ananas plantage links en als de onverharde weg begint naar recht´. Opvallend genoeg werkte het perfect en zonder om te rijden kwamen we na vier en half uur rijden in de buurt van Boca Tapada. Zo´n tien kilometer ten noorden van dit plaatsje ligt de lodgeLaguna del Lagarta en we hadden bedacht om hier twee nachtjes te blijven slapen. Deze lodge ligt midden in de natuur en hier konden we veel vogels zien. Toen we het dorpje voorbij waren complimenteerden we ons zelf (Lisette in het bijzonder, ondanks de slechte wegen had ze perfect gereden) dat we dit avontuur goed doorstaan hadden. Helaas werden we 3 km voor de lodge teruggefloten. We kwamen een heuvel over en in de verte zagen we een graafmachine en wat andere werkvoertuigen. Wat was er gebeurd?; een brug lag er uit. Met grote boomstammen waren ze bezig om de brug opnieuw op te bouwen. Toen we aankwamen lagen er alleen twee stammen. Het was lasting genoeg om lopend over deze boomstammen naar de overkant te komen, laat staan met een auto. We zaten dus even vast! Het was zaterdagmiddag en de ´bouwput´ was de attractie van het dorp. Er was verder toch niets te doen. Het halve dorp was uitgelopen. Er stonden zo´n 30 mensen te kijken, het dorp is niet groot. Toen wij kwamen waren wij vervolgens de grootste attractie, iedereen was benieuwd wat we kwamen doen. We kregen direct verschillende adviezen; rond 19.00h (het was 17.00h) zouden we over de brug kunnen rijden tot bel de lodge maar en hopelijk kunnen ze iets voor je doen. Na een beetje ananas van iemand gekregen te hebben, kwam er iemand van de lodge aanlopen. De brug zou mogelijk morgen (zondag) klaar zijn en als we half uurtje zouden wachten konden we met onze tassen over de boomstammen lopen; vervolgens zouden zij ons naar de lodge brengen. Op datzelfde moment kwam er een bus met Britten aan die ook in de lodge zouden overnachten. Toen zij het voorstel hoorden zagen ze het niet zitten. Het waren vogelliefhebbers (hadden enorme lenzen en camera´s bij zich) op leeftijd en die zagen zichzelf al in het water vallen. Tot groot vermaak van de dorpsgenoten stelden hun gids voor om de Britten via de graafmachine over te brengen. De wegwerkers zagen dat niet zitten en een compromis werd gevonden door de Britten onder begeleiding van de wegwerkers over te laten steken; iedere Brit werd door twee wegwerkers begeleid. Iedereen blij. Uiteraard was zondag de brug nog niet gemaakt, pas maandagochtend was er een zeer geimproviseerde brug beschikbaar. Bij de foto´s kun je een foto van het hele gebeuren terugvinden.

Zondag hebben we eerst een bootritje over de Rio San Carlos gemaakt en onderweg hebben we voornamelijk krokodillen of kaaimannen gezien. Het zijn twee verschillende dieren, maar ze gebruiken de begrippen door elkaar. Verder zagen we ook een vis otter, helaas was hij te snel voor de camera.
Halverwege de trip kwamen we bij de grens met Nicaragua aan, de rivier loopt bij de grens in een andere river over en dat is de grens, en zijn even illegaal de grens overgegaan. Bij het laatste (of eerste) plaatsje Boca San Carlos hebben we even wat gedronken. In dit plaatsje wonen zo´n 40 mensen en het leven moet hier erg saai zijn. Er gebeurt niets en iedereen kent elkaar. Zou niets voor ons zijn.
In de middag hebben we een flink stuk door de jungle gelopen. Het was flink zweten, al hebben we veel gezien. O.a. veel giftige kikkers en een zeer giftige slang. Daarnaast weer een groep apen gezien. Bij het restaurant van de lodge hebben we vervolgens veel van de beloofde vogels gezien. Door trossen bananen aan bomen te hangen spelen ze een beetje vals en lokken ze veel vogels. Hierdoor zagen we de regenboog toecan (spectuculaire kleuren!) en andere mooie vogels.
Elke avond heeft het rondom de lodge enorm geonweerd, twee keer was er een blikseminslag direct in de buurt van de lodge. De tweede avond onweerde het van 17.30h tot en met 21.00h en het onweerde zo hard dat op een gegeven moment de stroom uitviel. Wel een erg leuk weekend.

Na de jungle zijn we maandag naar waarschijnlijk de bekendste vulkaan van Costa Rica, de Arenal, gereden. Deze vulkaan heeft de perfect konische vorm en staat verder bekend om het feit dat je er magma kunt zien. Helaas hebben wij pech, want de vulkaan is nog wel actief (er komt bijvoorbeeld nog rook uit de krater), maar niet actief genoeg. Ongeveer 5 jaar geleden kon je hier dagelijks een spectacel zien, helaas is dat elk jaar minder geworden en sinds een half jaar is er helemaal geen magma meer te zien. Wel kun je mooie foto´s van de vulkaan nemen en kun je hier leuk wandelen en dat hebben we dan ook gedaan. Daarnaast hadden we een leuke plekje om te overnachten. Een hostal met een fantastisch uitzicht op de vulkaan en het naast gelegen meer bood ons aan om in een tent te overnachten. Moeten er wel bij zeggen dat dat een erg luxe tent was, er stond bijvoorbeeld wel een groot vast bed in de tent.
‘s Ochtends werden we waker met de jungle geluiden, het gebrul van de brulaap was in het bijzonder fantastisch. We hebben deze aap al vaker tijdens onze reis gezien, maar elke keer is het weer bijzonder.

Later in de ochtend zijn we naar een ander bekende regio van Costa Rica gereden, de wolken bossen van Monteverde. De rit van Arenal naar Monteverde is erg mooi, het landschap doet zelfs een beetje Brits aan.
In de jaren tachtig van de vorige eeuw heeft National Geograpic het gebied uitgeroepen als beste plaats ter wereld om een bijzondere vogel te zien, de quetzal. Het gevolg is dat de regio door toeristen werd overladen. De wegen van en naar Monteverde zijn erg slecht, onverhard met heel veel kuilen, en het schijnt dat de bevolking de regering gevraagd heeft om de wegen niet te verbeteren. Ze vinden dat er nu al te veel toeristen komen en met perfecte wegen zal dat aantal alleen maar meer toenemen.
Wij moeten zelf ook even wennen, dit is ook voor ons de meest toeristische plaats van Costa Rica. We hebben eerder gemerkt dat dergelijke plaatsen niet de gezelligste plekken zijn. Het wolken bos (cloud forest in het Engels) is daarentegen erg mooi. Het heet cloud forest omdat de bossen op hoogte liggen (zo rond de 1.700 meter) en mede hierdoor ligt het bos vaak in de wolken. Veel planten en dieren krijgen hun water dan ook via de waterdruppeltjes in de wolken. Het is niet alleen goed voor de flora en fauna, het zorgt ook voor mooi plaatjes. Het zijn leuke bossen om een dag in te wandelen, hebben we dus ook gedaan. Die bijzondere vogel hebben we helaas niet gezien. Het park is erg groot en wordt door zoveel mensen bezocht dat de vogels het deel dat door toeristen wordt bezocht vermijden. Alleen wetenschappers en mensen van de natuur organisatie komen in deze delen en zien de vogel. Alleen toeristen met heel veel geluk zien de vogels. Wel hebben we een leuke tijd gehad. Het bos was mooi en naast de ingang van het park was er een kolibrie tuin. Hier worden de kolibries met suiker water gelokt en kun je ze van dichtbij bekijken. We hebben er tientallen gezien en als het goed is ook nog een paar mooi op de foto gekregen. ‘s Middags zijn we naar een ‘kikker huis’ gegaan. In Costa Rica leven tientallen verschillende soorten kikkers, maar omdat het voornamelijk nachtdieren zijn, zijn ze lastig te vinden. Veel natuurparken mag je ‘s nachts niet in. Op deze manier konden we ze goed zien.

Donderdag zijn we naar een veel minder bekend natuurgebied gegaan; Rio Celeste. Dit was een tip van een Duits meisje die we eerder waren tegen gekomen. Ook had ze ons een tip voor een hostel gegeven en dit was een fantastische tip. We zijn de enige gasten en we worden zeer hartelijk ontvangen. Een meisje van 20 neemt waar voor de eigenaar en ze is helemaal enthousiast over ‘haar’ omgeving. We moeten overal naar toe en omdat ze zelf gids is, wil ze graag zelf de omgeving laten zien. Daarnaast is ze een bird watcher, een vogel spotter, en wil ze ook graag verschillende vogels laten zien. Helemaal goed!
‘s Avonds hadden ze geregeld dat we op het land van een boer naar nachtdieren zouden kijken, helaas was het alleen lasting om bij de afgesproken plaats te komen. We slapen in het dorpje Bijagua en ondanks dat het dorpje erg klein is (het heeft maar 5.000 inwoners) vonden we de boer niet. We moesten rond 18.00h bij een kruising zijn, alleen was ons niet helemaal duidelijk welke kruising. Dit ging dus mis! Gelukkig hebben Jorge (eigenaar van het hostal) en Kim (goede vriendin van Jorge) een paar maanden geleden twee kleine vijvertjes op het hostal aangelegd en hier krioelt het ‘s nachts werkelijk van dieren. Hebben we toch nog wat nacht leven zien.

Vrijdag is het een super mooie dag (rond de 30 graden en op een paar wolkjes na een blauwe hemel) en gaan we samen met Kim en een vriendin van Kim, Lizzy uit Melbourne, op stap om Rio Celeste te bekijken. Kim komt hier in het hoogseizoen bijna dagelijks en kent het gebied dus erg goed. In het begin zien we een grote groep White face capuchin apen. De groep probeert ons te intimideren door met takken te gooien en te schreeuwen, erg grappig om te zien. Kim laat ons niet alleen de omgeving zien, ze heeft ook veel verstand van de bomen en planten. Uiteraard weet ze ook veel makkelijker dieren en insekten te vinden, erg handig. Hoogtepunt was een zeldzame toekan, de Yellow Eared Toecanet. Daarnaast zijn het erg gezellige meiden en hebben we een super dag. We lopen de hele dag in het park en onderweg stoppen we bij een warm water bron (we maken hier lekker even een dip) en later komen we nog een mooie waterval tegen. Echt een super dag!

Eigenlijk waren we van plan om de volgende dag (zaterdag) verder naar het Nationaal Park Rincon de la Vieja te rijden. In dit park ligt de Rincon vulkaan en omdat het park maar zo’n twee uur rijden vanaf Bijagua (het plaatsje vlakbij Rio Celeste) vandaan ligt is het hierdoor een prima dagtrip. Daarnaast blijven we gezellig bij onze nieuwe vrienden uit Bijagua en dat vinden we ook erg leuk.

We hadden weer veel geluk, de volgende dag hadden we weer super weer. Net zoals het gebied rondom Rio Celeste staan in het Nationaal Park Rincon de la Vieja een aantal vulkanen en deze keer komen we niet alleen voor de mooie bossen, maar ook voor de vulkanische activiteiten. Als we door de bossen lopen komen we verschillende bronnen met kokend water tegen en later ook nog borrelende modder, erg mooi al stinkt het dankzij de mineralen behoorlijk. Onderweg zien we nog een bijzondere vogel; de Blue Motmot. Helaas was hij te snel voor de camera.
Op de terugweg stopten we bij een mooie waterval. Wederom weer een heerlijke dag. 's Avonds gaan we gezellig met Kim en Jorge een hapje eten bij het beste restaurantje van het dorp, een pizzaria. In een dorp van 5.000 inwoners zijn er natuurlijk niet heel veel restaurantjes en ben je snel de beste, al is het eten bij dit restaurant erg lekker. Het blijft uniek dat we zo close met de eigenaren optrekken, hebben we niet eerder mee gemaakt. Het zijn zulke aardige mensen!

Zondag staan weer wederom vroeg op en gaan we met Kim en Jorge vogels kijken. Ze zijn beide fanatieke vogel spotters, hebben bijvoorbeeld goede verrekijkers en grote telescoop en ze willen ons graag wat bijzonder vogels laten. Helaas gaat het na ongeveer twee uur regenen en moeten we terug, al hebben we wel verschillende bijzondere vogels gezien.
En na een heerlijk ontbijt hebben Kim en Jorge weer iets unieks georganiseerd; de grootouders van Jorge hebben een kleine boerderij en hier mogen we even gaan kijken. Ondanks dat we weer eerder een Costa Ricaanse boerderij hebben gezien, is dit weer erg leuk en helemaal anders. Deze boerderij is een stuk kleiner en hier laat men de natuur lekker zijn gang gaan, de verschillende plantages lopen in elkaar over. Wel is ook hier het fruit weer heerlijk, we mogen weer verschillende dingen proeven. Jorge had bedacht dat we de koeien zouden melken, alleen blijkt dat de grootouders dit al gedaan hebben. Wel kunnen we de koeien en varkens voeren. Het is een organische boerderij en de dieren krijgen verschillende dingen te eten; van bananen en andere fruitschillen tot een vreemd soort gras. Waanzinnig!
Als we terug komen zijn er twee nieuwe gasten aangekomen, de eerste dagen hadden we de tent voor onszelf. Toevallig zijn het ook Nederlanders, Rob en Leon, aardige gasten en de rest van de zondag praten we wat met hen. Aan het eind van de middag heeft Kim een super idee: als we allemaal wat geld inleggen maken we (al doet Kim het meeste werk) met z'n allen een uitgebreide Costa Ricaanse lunch. Was echt heerlijk!
's Avonds gaat het feest verder en geeft Kim ons Salsa les. Lisette is een natuurtalent...?, Niels heeft helaas wat minder talent. Wel erg gelachen.

Voordat we de auto weer terug brengen gaan we maandag naar het Carare national park. Dit park staat bekend om zijn bijzondere vogels en ondanks dat we al veel vogels gezien hebben, hopen in de laatste dagen een bijzondere papagaai te zien; de Scarlet Macaw. Daarnaast ligt het park vlakbij San Jose en hierdoor hoeven we op woensdag niet zo lang te rijden, ook wel lekker.
Als we maandagmiddag bij een hotel in de buurt van het nationaal park aankomen hebben we direct geluk. In een paar bomen vlakbij het hotel zitten een stuk of tien Scarlet Macaws. Echt super om deze grote kleurrijke vogels van dichtbij te zien. Omdat we de vogels zo mooi gezien hebben en omdat we weinig andere vogels kunnen zien, besluiten om de volgende dag niet naar het nationaal park te gaan. Dit scheelt ons ook weer $20 aan entree geld, daarnaast is het helemaal niet vervelend om vanaf het zwembad vogels te kijken!

Net zoals de laatste dagen was Costa Rica echt fantastisch, we hebben een fantastische tijd gehad. Naast natuur hebben de mensen enorme indruk op ons gemaakt, ze zijn zo aardig! We zijn erg blij dat we een auto hebben gehuurd, zonder een auto hadden we niet zoveel van het land kunnen zien. Ook hier is het reizen met een bus erg lastig. We hebben veel mensen gesproken die uren in een bus hebben gezeten om een afstand van 50 km af te leggen.

Ondanks dat we Costa Rica niet graag verlaten kijken we wel erg uit naar onze volgende bestemming; Canada. De natuur in Canada zal weer fantastisch zijn, al kijken we meer naar de zus van Lisette en haar familie uit. Samen met haar vriend Marco en hun dochter Kayla wonen ze in de prachtige provincie British Colombia. We hebben ze ruim anderhalf jaar niet gezien en daarom kijken we er erg naar uit.
Om er te komen hebben we twee lange reisdagen. Donderdag vliegen we via Dallas naar Calgary en hier krijgen we waarschijnlijk weer met dezelfde procedures te maken als we in Miami ervaren hebben, gelukkig zijn we deze keer voorbereid. En vrijdag wordt weer een ouderwets dagje bussen. We vertrekken rond 8.00h vanuit Calgary en zijn rond 16.00h in Vernon.

Tot dan.

Groetjes,

Lisette en Niels ©