Vorige keer waren we nog vergeten te vermelden dat we onze Italiaanse vrienden uit de Colca Canyon nog in Machu Picchu tegen kwamen. Het zijn erg aardige gasten en zowel zondag als maandag hebben we nog met hen in Cusco afgesproken. Ze zijn voor het eerst buiten Europa op vakantie en het is erg leuk om te zien hoe ze het aanpakken. Ze zijn bijna nergens bang voor en proberen werkelijk alles. Zo zitten we maandag in de markthal van Cusco met alle vier een ‘speciale malt' in onze handen. Dit is een drankje wat de Italianen eerder geprobeerd hebben en ze zijn er helemaal gek op. Toen ze ons de ingrediënten vertelden werden we toch minder enthousiast. Men neme: donker bier, verschillende partjes vers fruit (bijvoorbeeld ananas, mandarijn), ei, wortel, melk, een paar geheime potjes (o.a. een energie drankje) en laat dit mengsel vervolgens goed in de blender samen komen en je hebt de ‘malta especial'. In de markthal staan verschillende kleine sap kraampjes en hier worden de drankjes vers voor je bereid. En om eerlijk te zijn; de Italianen hadden gelijk, het smaakte niet onaardig. Het valt wel als een bom op je maag.

Maandagmiddag kijken we weer naar de parade op het grote plein, deze keer lopen kleine kinderen over het plein. We dachten dat het met het zoveel jarig bestaan van Cusco te maken had, maar zeer waarschijnlijk had het te maken met de herontdekking van Machu Picchu 100 jaar geleden.

Maandag verlaten we Cusco weer. We hebben erg van Cusco genoten! Niet alleen dankzij Machu Picchu en niet alleen doordat we hier erg veel leuke mensen ontmoet hebben, maar ook omdat het gewoon een leuke sfeervolle stad is. Omdat het rond Puno en met name richting de grens met Bolivia nog steeds erg onrustig is, gaan we via Arica (noord Chili) naar La Paz, de hoofdstad van Bolivia (de lange route dus). Het wordt dus even drie daagjes bussen, al hebben we onderweg wel een aantal leuke stops. De eerste bus is een nachtbus van Cusco naar Arequipa en omdat de duurste (en volgens sommige ook de beste) busmaatschappij ons de vorige keer heeft laten zitten kiezen we nu voor een andere. Deze maatschappij is de helft goedkoper en de dienstverlening is bijna hetzelfde, prima deal dus. Sterker nog we krijgen een betere bus dan we besteld hebben; deze heeft extra brede stoelen. Zonder problemen komen we dinsdagochtend in Arequipa en ook deze keer hebben we weer geregeld dat we bij het hostel van Alexandra kunnen blijven slapen. Omdat boeren tijdens onze busrit ook blokkades tussen Cusco en Puno hebben opgeworpen, was Alexandra bang dat we vast kwamen te zitten. Dat was gelukkig niet geval, wel zijn we blij dat we voor de lange weg hebben gekozen.

We zijn eerder in Arequipa geweest en omdat we toen snel naar Cusco door wilden reizen, dit i.v.m. de acclimatisatie op hoogte, hadden we weinig tijd om de stad goed te bekijken. Het is de tweede stad van Peru en heeft veel historische gebouwen en zoals veel Zuid-Amerikaanse steden heeft het een prachtig plein. Eén van de hoofdattracties is een 400 jaar oud klooster. Het ligt midden in het centrum en is erg bijzonder. Het is redelijk groot complex en het heeft prachtige felle kleuren. Bijzonder om te zien hoe de nonnen hier eeuwen (volledig geïsoleerd van de buitenwereld) gewoond hebben (en nog wonen, zo'n 30 stuks!). Omdat het onze laatste avond in Peru is gaan we bij één van de beste restaurantjes van zuid-Peru uit eten, het was een tip van Alexandra. En ze had gelijk, erg goed eten en voor Nederlandse begrippen goedkoop.

De volgende dag verlaten we dus Peru en we hebben een heerlijke tijd gehad. Mede doordat we niet naar Puno kunnen, een korter bezoek dan dat we gepland hebben, maar wel een bezoek met vele hoogtepunten (letterlijk en figuurlijk). We hadden nog verder naar het noorden van Peru kunnen gaan (het Peruaanse deel van Amazone is bijvoorbeeld erg mooi), maar deze gebieden liggen dagen reizen van elkaar vandaan dat het zelfs voor ons te veel tijd kost. Veel mensen vliegen daarom dus naar deze gebieden en dat is voor ons te duur. Daarnaast krijgen we over ongeveer twee maanden nog fantastische oerwouden in Costa Rica te zien.

Net als tijdens de heenreis valt het ons op dat als we Arequipa verlaten we meteen in de woestijn zitten. Als we aan het eind van dag in Arica aankomen zitten we midden in de woestijn en weer aan de kust. Voor de vierde keer dus weer in Chili; we kunnen met onze ogen dicht alle douane formulieren invullen en kunnen zelfs Chilenen helpen bij het invullen van hun eigen formulieren. Om even op de actualiteiten in te haken, we zitten dus in Chili maar maak jullie maar geen zorgen; we hebben geen last van vulkaan as. De vulkaan zit zo'n 3.000 km van ons vandaan, maar nog belangrijker (Australië en Nieuw-Zeeland zitten verder weg en hebben er wel last van) de wind staat de andere kant op.

We slapen één nachtje bij het hostel waar we eerder in Arica hebben geslapen en donderdag reizen we door naar La Paz. La Paz staat bij veel mensen bekend als de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld en omdat de stad op zo'n 3.600 meter ligt is dat goed te begrijpen. Alleen klopt dat niet; de plaats Sucre is namelijk de hoofdstad van Bolivia. Wel is La Paz met ongeveer 1 miljoen inwoners de grootste stad van het land, daarnaast zijn bijna alle overheidsorganen in La Paz gevestigd. Sucre (de witte stad) is met 190.000 inwoners aanzienlijk kleiner en ligt op zo'n 2.900 meter, hier gaan we later nog naar toe.

La Paz is een chaotische stad, toen we donderdag aan het eind van de middag in La Paz aankwamen hebben we flink in de file gestaan, wel ligt het erg mooi in een vallei en wordt het door verschillende met sneeuw bedekte bergen omringd. Arica waar we 's ochtends vertrokken ligt op zee niveau en om in La Paz te komen rijden we weer door het Lauca nationaal park (hier zijn we eerder geweest) en dit park ligt op zo'n 4.500 meter. Ondanks dat we enige tijd op hoogte in Cusco zijn geweest, moeten we in La Paz weer even aan de hoogte wennen. Deze keer geen druk op ons hoofd, maar een opgeblazen gevoel. Door vrijdag rustig aan te doen raken we langzaam aan de hoogte gewend, daarnaast gebruiken we de dag om de stad te leren te kennen en om onze plannen in Bolivia verder vorm te geven. Verder willen onze visa voor Brazilië regelen. De ambassade ligt aan de andere kant het centrum en onderweg naar de ambassade zien we maar liefst 3 verschillende demonstraties. Net zoals in Peru is het ook in Bolivia zeer gebruikelijk om te protesteren. Als we bij de ambassade aankomen worden we plezierig verrast; als Nederlander heb je helemaal geen visum nodig. We waren verkeerd geïnformeerd, scheelt weer wat geld en dat is weer mooi meegenomen!

La Paz heeft weinig toeristische hoogtepunten; een paar kerken en pleinen zijn wel aardig maar niet super interessant. De chaos in de straten blijft het leukste om te zien. De stad heeft geen goed openbaar vervoer systeem (er rijden duizenden busjes, in alle vormen en maten en die worden door mensen zelf geëxploiteerd) en omdat er geen onderlinge afstemming is staat het verkeer bijna continu vast. Verder kun je zien dat de mensen hier armer zijn dan in bijvoorbeeld Peru; de stad doet ons aan steden in India denken. Het zegt misschien genoeg dat Peruanen (als de grens tenminste open is) massaal naar Bolivia komen omdat hier aanzienlijk goedkoper is.

We waren eigenlijk van plan om La Paz zaterdag weer te verlaten, maar omdat er zaterdag een groot festival in de stad is blijven we nog een dagje; dit willen mee maken! Daarnaast rijden er op die dag minder bussen.

Het festival is één groot feest en lijkt een klein beetje op het carnaval van Rio. Het is totaal niet te vergelijken met een carnavalsoptocht in Nederland; er rijden bijvoorbeeld geen wagens in de optocht mee. I.p.v. daarvan lopen er duizenden mensen dansend in prachtige kostuums door de stad. De parade heet Fraternidades Gran Poder 2011 en we hebben geluk; de route loopt precies langs ons hotel. In totaal doen er zo'n 50 groepen aan de parade mee en elke groep bestaat uit zeker honderden mensen. Echt fantastisch om mee te maken; de kostuums zien er fantastisch uit en omdat elke groep een eigen band heeft is er een super sfeer. De Bolivianen weten wel wat feesten is; de eerste groep komt rond 9.00h langs ons hotel en de laatste groep komt rond 23.00h langs. En als je bedenkt dat ons hotel aan het begin van de route ligt, betekent het dat de laatste groepen diep in de nacht bij het eindpunt aankomen. Ondanks dit late tijdstip zijn mensen nog steeds erg enthousiast en dat is fantastisch om te zien. Om eerlijk te zijn hebben wij niet alle groepen gezien; wel een unieke ervaring!

Zondag hebben we La Paz weer verlaten en gaan naar het westen van Bolivia; het Titicaca meer om precies te zijn. Dit meer ligt iets hoger dan La Paz en is daarmee één van de hoogst gelegen meren ter wereld. Het meer ligt op de grens tussen Bolivia en Peru en we gaan één van de vele eilanden bezoeken; Isla del Sol. Op dit eiland zijn verschillende Inca ruïnes te vinden. Aan de andere kant van het meer is de grens dus gesloten en aan de Bolviaanse kant, de stad Copacabana, komen we mensen tegen die naar Peru willen en nu dus vast zitten. Een Nederlands stel vraagt ons om advies en als we uitleggen dat ze het beste via noord-Chili kunnen gaan balen ze enorm; ze hebben nog maar zes dagen vakantie en nu loopt hun hele plan in het honderd.

De boottrip vanaf Copacabana naar het noordelijke deel van Isla del Sol is één van onze meest bijzondere boottrips. Het bootje is erg gammel en daarnaast overvol, zowel toeristen als eilandbewoners gebruiken het bootje en we zijn daarom blij dat we 3 uur later op het eiland aankomen.

De volgende dag gaan we 's ochtends eerst naar de ruïnes en later gaan we per boot terug richting het zuidelijk deel van het eiland. De ruïnes zijn erg aardig, al zijn het uiteraard geen Machu Picchu ruïnes. De Inca cultuur is in deze buurt ontstaan en daar kun je het bewijs nog van zien. Omdat er op het eiland weinig voedsel was (en eigenlijk nog steeds is), zijn de Inca's op een gegeven moment via Puno naar Cusco getrokken.

Later in de middag vertrekken we dus naar het zuiden van het eiland en we vallen weer met onze neus in de boter; dinsdag 21 juni is het nieuwjaarsdag volgens de Inca jaartelling. Uiteraard heeft het met de langste dag van het jaar te maken. De Inca's vieren dan het begin van het jaar 5519. Gelukkig 5519, allemaal!! De zon is erg belangrijk in de Inca cultuur en daarom is er geen oudejaarsavond; het feest begint met de zonsopkomst op de 21^e. Helaas wisten wij dat niet en daarom hebben wij deze ceremonie gemist, de informatie voorziening was zeer beperkt. Gelukkig komen we aan het eind van de ochtend nog een feeststoet tegen en boven op de hoogste berg (de top ligt op ruim 4.000 meter) van het eiland mochten we van verschillende ceremonies getuigen zijn. De Bolivianen vieren het nieuwjaar met veel muziek, erg leuk om te zien. Wel is het opvallend dat het voornamelijk een feest voor de mannen is. De meeste vrouwen (vrouwen van de hotemetoten mogen wel mee doen) zitten wel op de top, maar zitten samen met de kinderen in een apart hoekje en maken niet echt onderdeel van de ceremonies uit. Uiteraard gebruiken ze voor het dagelijks gebruik de normale jaartelling en is dit meer een cultureel erfgoed. Het eerste deel van de ceremonie duurt zo'n 3 uur en vervolgens gaan ze lunchen. Wij gaan ook even een hapje eten en als we later in de middag terug komen is iedereen dronken; een walm van alcohol komt ons tegemoet. De verschillende bandjes die in het begin nog leuk speelden, spelen nu super vals. De verschillende hotemetoten proberen nog te speechen, maar er komt niets beter uit als; leve Bolivia, leve Evo Morales (president van Bolivia), leve Isla del Sol, enz... Wel vinden ze het blijkbaar erg leuk dat we er zijn, want we krijgen zo maar een biertje aangeboden. Uiteraard is het ook goed mogelijk dat ze te dronken zijn om te weten aan wie ze bier geven, maar we gaan maar even van het eerste uit. Echt een super ervaring, hadden we niet graag willen missen!

Woensdag hebben we het eiland weer verlaten en via La Paz zijn we met een nachtbus naar Uyuni gegaan. In de buurt van deze stad ligt de grootste zoutvlakte ter wereld en deze willen we uiteraard graag even gaan bekijken.

Tot dan.

Groetjes,

Lisette en Niels ©