Sinds een paar maanden worden we weer met een cultuur schok geconfronteerd. Deze keer zijn de mensen en de dorpen in het noorden van Chili en Peru redelijk vergelijkbaar (wel compleet anders dan het zuiden van Chili), maar op overige punten verschillen de landen enorm. Zoals we eerder schreven zijn Chili en Argentinië westerse culturen en Peru is dat duidelijk niet. Het land is een stuk armer en sommige straten doen ons aan India denken; rommelig en veel kleine winkeltjes (vaak tientallen dezelfde winkeltjes naast elkaar). Daarnaast is het reizen een stuk avontuurlijker en moeten we onze stappen iets zorgvuldiger plannen. Ons is bijvoorbeeld aangeraden om alleen de taxi’s te gebruiken die bij de officiële taxi standplaatsen staan. Als je dat niet doet is er een kans dat je in een ‘fake’ taxi beland en is vervolgens de kans groot dat je overvallen wordt. Omdat bij de officiële taxi standplaatsen in Azië vaak dubbele tarieven gehanteerd worden, zochten we in Azië juist vaak een taxi op andere plaatsen. Daar waren de taxi’s altijd goed te vertrouwen.

Een ander voorbeeld is de actie bereidheid van bewoners. In Azië en Argentinië en Chili hadden we geen last van stakingen of andere acties en de kans is groot dat we in Peru onze plannen om deze reden aan moeten passen. Wat is er aan de hand?

In Arequipa hebben we een kamer bij een hostel van een Nederlandse (Alexandra) geregeld en zij was een enorme help. Via de mail had ze ons al gewaarschuwd voor de taxi’s en toen we dinsdag aan het eind van de middag in Arequipa aankwamen namen we onze reisplannen met haar door. Eerst willen we de Colca Canyon in de buurt van Arequipa gaan bezoeken en daarna willen we naar Cusco om vervolgens daarna richting de grens met Bolivia te gaan. Omdat we er zondag 5 juni presidentsverkiezingen zijn hebben boeren in het zuid oosten van Peru de mogelijkheid aangegrepen om de grens plat te gooien. De boeren willen niet dat overheid in hun directe omgeving mijn licenties uitgeeft, ze zijn bang voor milieu verontreiniging. Dit laatste is zeker niet geheel onterecht, het winnen van bodemschatten gaat vaak gepaard met grote hoeveelheden chemicaliën en deze zorgen er vervolgens voor dat het water van de boeren verontreinigd wordt. In vergelijking met bijvoorbeeld stakingen in Frankrijk gaat het hier er een stuk heftiger aan toe. De boeren zijn al 20 dagen bezig en hebben in de tussentijd de kantoren van de douane platgebrand en elke bus en boot (je kunt ook via het Titicaca meer de grens oversteken) die de grens oversteekt wordt met stenen bekogeld.

Om het compleet te maken zijn er ook blokkades op de weg tussen Arequipa en Cusco; een aantal boeren hebben zich daar met de situatie aan de grens solidair verklaard. Mogelijk moeten we dus door beide gevallen onze plannen aanpassen. Omdat de situatie elke dag kan veranderen, besluiten we eerst naar de Colya Canyon te gaan om daarna te bekijken hoe we in Cusco terecht kunnen komen. Alexandra wil ons graag helpen en omdat de bussen snel uitverkocht zijn, biedt ze aan om elke dag de situatie te bekijken om o.b.v. de beste situatie buskaarten voor ons te regelen. Perfecte oplossing!

Eerst gaan we drie dagen lekker in de Colca Canyon wandelen. De Colca Canyon is een zeer diepe Canyon (de derde diepste ter wereld) en het is een bijzonder gebied. We starten woensdag enorm vroeg; rond 2.30h worden we bij het hostel opgehaald. Gelukkig kunnen we nog een beetje in de bus slapen, al blijft het wel heftig. De Canyon ligt op zo’n 2 uur rijden van Arequipa en dat is ook de belangrijkste reden dat we zo vroeg vertrekken. Uiteraard hebben we om 2.30h nog niet ontbeten en in het plaatsje Chivay eten we rond 6.00h een simpel ontbijtje.

Voor dat we aan de trekking beginnen stoppen we eerst bij een klif waar veel Condor’s nestelen. Het is fantastisch om die grote vogels (spanwijdte van ruim 3.00 meter) van dichtbij te zien.

Na dit hoogtepunt starten we rond 10.30h met de trekking. In drie dagen lopen we in de Canyon een rondje om vervolgens op de laatste dag weer naar boven te lopen. De eerste dag dalen we zo’n 1.000 meter. Op het pad liggen wat losse stenen en die maken de afdaling af en toe wat lastig, je glijdt af en toe uit. Ondanks dat is het een redelijk makkelijke afdaling maar blijft het dankzij het weer pittig. In de Canyon waait het nauwelijks en omdat we de hele tijd in de zon lopen, het is flink zweten, loopt de temperatuur lekker op. Elke dag lopen we zo’n 3 à 4 uur en rond 14.00h komen we in San Juan aan, hier slapen we de eerste nacht. Na een lekkere lunch met Alpaca (een soort lama) leren we de overige deelnemers van de trekking kennen. Met twee Italianen en twee Fransen is het een Europees gezelschap en we treffen het enorm; het zijn erg aardige mensen. Met de gids hebben we het ook erg getroffen, de naam alleen al is bijzonder; Jesus (Gesus in het Spaans). Als hij zich zelf voorstelt maakt hij direct een grappige opmerking; 'heb vertrouwen in Jezus en het zal goed komen'. Leuke groep!

De tweede dag is de makkelijkste dag, na een uurtje klimmen, een vlak stuk en een uurtje dalen komen we in de Oasis aan. De Canyon is een erg droog gebied en de Oasis is het enige stukje land met veel water en dus veel groen Tijdens onze trekking slapen in zeer simpele hostels, al worden we vandaag met een zwembad verwend!! Heerlijk met dat warme weer. Vrijdag is de zwaarste dag en omdat we op tijd in Arequipa terug moeten zijn, moeten we om 5.00h met het laatste deel beginnen. De Oasis ligt aan de rivier in het diepste deel van de Canyon en we moeten weer helemaal naar boven; een klim van 1.400 meter. Om 5.00h is het nog donker en moeten we zaklantarens gebruiken, al is het hierdoor wel nog lekker koel. Na 3 uur klimmen zijn we weer terug en voordat we naar Arequipa terug gaan kunnen we nog even van een hot spring genieten. Dit zijn warm water baden en na drie dagen wandelen zijn de baden heerlijk om je spieren te laten ontspannen.

Als we terug in Arequipa zijn, zijn beide blokkades opgelost; zowel de grens als de weg naar Cusco zijn weer vrij. Wel is het de verwachting dat na de verkiezingen de grens weer dicht gaat; de partijen hebben nog geen overeenstemming bereikt. We kunnen dus vrijdagavond wel naar Cusco en voorlopig is dat het belangrijkste; dinsdag beginnen we namelijk aan een nieuwe trekking (de Salkantay) in de buurt van Machu Picchu. De bekendste wandeling in dit gebied is uiteraard de Inca Trail en deze wilden we ook graag doen, maar helaas was deze volgeboekt.

Omdat reizen per bus in Peru soms gevaarlijk kan zijn, hebben we op advies van Alexandra voor de busreis naar Cusco kaartjes bij de beste busmaatschappij van Peru geboekt; Cruz del Sur. Het was een nachtbus van zo’n 10 uur en we zouden rond 7.00h in Cusco aan komen. Inderdaad zouden, want we hebben het weer voor elkaar; een bus met panne!! Deze keer heeft de bus geen extra vermogen en kan hij niet harder dan 60 à 70 rijden en nog belangrijker niet klimmen. En omdat Cusco op zo’n 3.500 meter ligt is dat niet handig! Zaterdagmorgen rond 9.00h stranden we dan ook in een dorpje. Omdat we na de trekking in de Colca Canyon snel de bus moesten halen hadden we deze keer geen muesli repen kunnen kopen en gelukkig kunnen we in het dorpje een ontbijtje regelen. Na een hoop discussie en onduidelijkheid, komt er rond 10.15h dan toch een vervangende bus en met ongeveer 5 uur vertraging komen we dan toch in Cusco aan. Gelukkig hebben we deze keer onze gereserveerde kamer kunnen behouden en dat is voor ons het belangrijkste, al is het wel erg jammer dat de busmaatschappij niet even een excuus aanbod.

Dan toch eindelijk Cusco! Cusco is zo’n beetje de belangrijkste toeristen attractie in Peru. Niet alleen voor de eerder genoemde Inca Trail, maar uiteraard ook voor een bezoek aan Machu Picchu (waarschijnlijk de bekendste Inca stad ter wereld). Aan het eind van onze wandeling door de bergen zullen we de stad bezoeken, we kijken er erg naar uit.

De stad zelf heeft verschillende mooie historische gebouwen. Al moeten we wel even aan de toeristische tentjes wenen; van die opdringerige, goedkope, slechte restaurantjes tot wazige massagesalons. Om een beetje aan de hoogte te acclimatiseren en om de stad goed te bekijken gebruiken zondag en maandag om lekker in de stad rond te stappen.

Zondag kiezen de Peruanen een nieuwe president en de hele procedure is te bijzonder om niet te vermelden. Allereerst zijn de Peruanen verplicht om te gaan stemmen; ga je niet krijg je een boete. Omdat een hoop mensen analfabeet zijn, hebben de kiesformulieren naast de naam van de kandidaat ook een symbool. Verder worden alle kroegen en restaurants op zaterdag en zondag droog gelegd; ze zijn als de dood dat er met alcohol stemmen gekocht worden.

Mogelijk zal het elke zondag op de verschillende pleinen van de stad gezellig druk zijn, al vinden we het vandaag, mogelijk door de verkiezingen, erg gezellig in de stad. Het heeft een beetje iets weg van de gezellige drukte in de meeste Aziatische steden.

Om het verhaal helemaal compleet te maken nog even de voorlopige uitslag; de linkse Ollanda zal zeer waarschijnlijk de nieuwe president worden.

Dinsdag starten we met de Salakanty trek en als het goed is zijn we zaterdag weer in Cusco terug. Het zullen 5 zware, maar hopelijk ook spectaculaire dagen worden.

Tot dan.

Groetjes,

Lisette en Niels ©