We hadden weer een luxe bus naar Santiago en voor een nachtbus is dat natuurlijk perfect. Al zijn we na onze busreizen in Azië al redelijk wat gewend, het is wel erg lekker om in van die business class stoelen te zitten die bijna volledig plat kunnen. Van de 11 uur bussen hebben we toch een paar uur lekker kunnen slapen. Toen we rond 8.00h in Santiago aan kwamen waren we hierdoor ook redelijk fris. Helaas is Santiago niet zo spannend; het hoogtepunt was de wisseling van de wacht bij het presidentieel paleis. Het heeft niet de leuke sfeer die we in Buenos Aires tegen kwamen en ook zijn er weinig spectaculaire gebouwen. Dit hadden we ook een beetje verwacht en daarom blijven we hier maar één dag. ’s Middags vinden we op een plein een lekker plekje in de zon en vermaken ons prima. Want is inderdaad weer 20 graden, wow! En na anderhalve maand zien we ook weer palmbomen, toch wel lekker zo’n temperatuurtje.

Omdat we om 6.00h voor onze vlucht naar Paaseiland in moeten checken staan we woensdagochtend vroeg op. Het eiland ligt zo’n 5 uur vliegen vanaf het vasteland (het is één van de meest geïsoleerde eilanden ter wereld) en hierdoor zijn levensmiddelen op het eiland erg duur. Om toch een beetje op de kosten te kunnen letten, hebben we onze tassen met levensmiddelen afgeladen. We hebben namelijk een bungalow met keuken op het eiland gehuurd en gaan daarom lekker zelf koken. Als we landen zien we dat meer mensen een dergelijk tip gehad hebben; er hobbelen zelfs complete koelboxen over de bagageband!

De aankomst op het eiland is erg bijzonder. Uiteraard hadden we geen luchthaven als Schiphol verwacht, maar wat we hier aan treffen is wel erg primitief. Er is een klein luchthavengebouwtje en omdat er een redelijk groot toestel ingezet wordt, wordt het gebouwtje door mensen overstroomd. Grappig om te zien. Daarnaast worden we enthousiast met bloemenkransen ontvangen, wat een start! Dit is een Polynesische traditie.

Paaseiland (Isla de Pascua in het Chileens en Rapa Nui in de lokale taal) ligt midden in de grote oceaan (in het Engels de Pacific Ocean) en oorspronkelijk woonden de Maori hier. Het heeft één dorpje, Hanga Roa, en heeft zo’n 4.500 inwoners. Ook nu nog overheerst de Maori cultuur en is de Chileense cultuur naar de achtergrond gedwongen. We herkennen veel dingen (denk o.a. aan kunstwerken en uiterlijke kenmerken van de bewoners) van de Maori cultuur in Nieuw-Zeeland. Leuk om tijdens het Zuid-Amerikaanse deel van onze reis even een andere cultuur te proeven. De naam is trouwens door een Nederlander bedacht. Ontdekkingsreiziger Roggeveen heeft in 1722 op eerste paasdag het eiland ontdekt, vandaar de naam. Het is nu onderdeel van Chili en daarom blijven we ondanks de lange vlucht toch binnen de grenzen. Het eiland is door de uitbarsting van drie vulkanen gevormd en dankzij de vulkanen heeft het eiland ook een driehoekige vorm. De makers van beelden, een volk dat de lang oren heet, was in het verleden in oorlog met de kort oren en samen hebben ze er ook voor gezorgd dat er bijna geen boom op het eiland staat; alles is omgehakt.

Ondanks dat het eiland heerlijke stranden heeft, komen we uiteraard voor de speciale beelden; de moai zoals ze in de lokale taal heten. Eigenlijk is het eiland één groot open lucht museum; naast de beelden zijn er ook oude dorpjes en prehistorische kunstwerken (rock art). Op verschillende plekken op het eiland staan de beelden en donderdag hebben we met een huurauto een toertje langs de beelden gemaakt. Alle beelden, op zeven na, kijken landinwaarts. Bekend is dat tussen het maken van het 1e en het laatste beeld ongeveer 1.200 jaar zit. De beelden variëren in grootte van 2 tot 10 meter en wegen tussen de 4.000 en 82.000 kg. en aangenomen wordt door archeologen dat de beelden afbeeldingen zijn van voorouders. De beelden zijn voorstellingen van voorouders die om vruchtbaarheid smeken. Voortplanting was op een extreem geïsoleerd eiland als dit van cruciaal belang om te overleven. In de afgelopen decennia zijn verschillende beelden gerestaureerd en ze zijn fantastisch; erg bijzonder om te zien!

Het eiland is niet zo groot (het is vergelijkbaar met Texel) en hierdoor kunnen we in één dag de belangrijkste en mooiste beelden zien. Omdat de prijzen, in vergelijking met het vasteland, hier twee tot drie keer over de kop zijn gegaan, willen we hier ook niet te lang blijven en vliegen daarom vrijdagmiddag weer terug naar Santiago.

En we hebben weer geluk met het weer; ondanks dat het woensdagavond nog wat regent is het donderdag een stralende dag met zo’n 20 tot 25 graden; we halen de korte broeken weer uit het stof. Wat we niet wisten is dat we midden in het regenseizoen het eiland bezoeken en dat het dagen achter elkaar flink kan spoken. Hebben wij even geluk! De huurauto is net zoals alle andere auto’s op het eiland flink gebruikt en verre van nieuw. Omdat onze gereserveerde auto al verhuurd is krijgen we wel een iets grotere wagen; een Suzuki Grand Vitara. Voor een dagje een prima auto, al rammelt hij aan alle kanten. We hebben al mooie plekken gezien en het was fantastisch!

Uiteraard heeft de tand des tijds heeft zijn invloed op de beelden gehad en alle beelden zijn in het verleden een keer omgevallen en/of beschadigd. Gelukkig hebben ze op een aantal plekken de beelden weer rechtop gezet en gedeeltelijk gerestaureerd en op deze manier krijg je een beetje een indruk hoe het vroeger geweest moet zijn; erg indrukwekkend! De plekken waar beelden nog niet geressorteerd zijn iets minder imposant, al zijn ze nog steeds bijzonder. Een ander hoogtepunt is de ‘kraamkamer’ van de beelden, een plek aan de voet van één van de vulkanen waar de beelden uitgehakt zijn. Ze waren nog met honderden beelden bezig toen ze gestopt waren en ze waren zelfs met een beeld van ruim 21 meter bezig. Ons werd niet helemaal duidelijk waarom ze in eens gestopt zijn. Het is bijna niet te geloven hoe men toen in staat was om dergelijke beelden te maken en om ze vervolgens over het eiland te transporteren; echt top sport!

Als we vrijdag vertrekken geeft de B&B eigenaresse ons een ketting met een schelpje met daarin een veertje. Net zoals het ontvangst met de bloemenkrans, is het ook een lokale traditie om iemand een dergelijke ketting mee te geven als iemand weg gaat. Het moet goed geluk brengen en mocht je ooit terug op het eiland komen moet je de schelp in de zee terug gooien, zo is de cirkel weer rond.

Dit eiland is echt heel bijzonder, we zijn erg blij dat we hier naar toe zijn gekomen. Het is een eiland dat je vanuit Nederland niet zo snel zal bezoeken, het is gewoon te ver weg en redelijk duur. Al is dat wel erg zonde; we hebben een fantastische tijd gehad!

Santiago is een stad van ongeveer 9 miljoen inwoners en op bijna elk moment van de dag is het een uitdaging om de stad binnen te komen, zo ook vrijdagavond rond 21.00h. Uiteindelijk weten het hostel te bereiken alleen krijgen we een nieuwe verrassing; een demonstratie voor onze deur. De overheid wil in het zuiden van Chili een waterkrachtcentrale midden in een natuurgebied bouwen en hier zijn duizenden mensen het niet mee eens. Blijkbaar is de demonstratie uit de hand gelopen en heeft de politie traangas gebruikt. Als we uit de taxi stappen merken we het direct aan onze ogen en neus. Het hostel heeft blijkbaar ervaring met traangas en biedt ons direct een halve citroen aan, de geur van de citroen neutraliseert het traangas en hierdoor kunnen we weer redelijk ademhalen.

De volgende dag (zaterdag) gaan we terug naar Argentinië, naar de wijstreek Mendoza. Volgens de Argentijnen zijn ze de vijfde producent ter wereld qua wijnproductie en dat lijkt ons met landen als Frankrijk, Italië, Spanje, Zuid-Afrika, Australië, V.S. en Chili een beetje te optimistisch. Wel maken ze hier erg goede wijnen en de rit vanaf Santiago naar Mendoza door de Andes is echt een feestje; wat een uitzicht!!

We zijn al verschillende keren de grens met Chili en Argentinië overgestoken en ook deze keer verbazen we ons; alles gaat zo inefficiënt. Als toerist moet je verschillende formulieren invullen en daarnaast moeten onze tassen door een scan; ze zijn als de dood dat we fruitvliegjes of souvenirs uit Colombia meenemen. Omdat de regio rond Mendoza onlangs fruitvliegjes vrij is verklaard is een dergelijke scan begrijpelijk, maar de manier waarop dit gebeurt is dat zeker niet. Eerst moet er een half uur gediscussieerd worden hoe het onderzoek dient plaats te vinden en dan gaat men pas tot actie over, irritant als je al die tijd met je tas klaar staat. Gelukkig zijn we na anderhalf uur weer onderweg en als we in Mendoza aankomen valt ons gelijk op dat het er erg droog en vlak is.

Als we later horen dat het gebied rond Mendoza eigenlijk een woestijn is, is het bovenstaande eigenlijk niet zo raar. Het is eigenlijk een super prestatie dat ze in een dergelijke omgeving toch een bloeiende wijn- en fruitsector hebben.

Zondag start de dag enorm goed met het kampioenschap van Ajax!! Helaas liet de internetverbinding het niet toe dat we ‘Langs de lijn’ live konden beluisteren, maar via live scores op het internet konden we de wedstrijd toch redelijk volgen. Wow, wat een prestatie!!! Blijkbaar hebben meer mensen in Mendoza zitten luisteren, want sommige auto’s toeterden er flink op los. Mogelijk heeft het feit dat we midden op straat liepen daar iets aan bij gedragen… hahaha! In ieder geval hadden we een top dag en ’s middags hebben we, net zoals een groot deel van de lokale bevolking, lekker in het park gelegen.

Maandag hebben we onder begeleiding van één van de betere reisorganisaties drie verschillende wijngaarden bezocht. We zijn allebei grote liefhebbers van wijn en als je in hét wijngebied van Argentinië zit, wil je natuurlijk een wijngaard bezoeken. De organisatie had geregeld dat we de betere wijngaarden van de regio mochten bezoeken en dat was echt fantastisch. De eerste wijngaard (Pulenta) maakten zowel witte, rode als rosé wijnen en ondanks dat we rond 9.30h al met een glas in onze hadden (we hebben nog nooit eerder zo vroeg op maandagochtend wijn gedronken!!!) was het direct goed. De eigenaren van deze wijngaard importen auto’s van het merk Porsche in Argentinië en hierdoor hebben ze ook geregeld dat als iemand ergens ter wereld een nieuwe Porsche koopt, de koper een kist met wijn van dit wijnhuis cadeau krijgt. Zeker niet zo maar een wijntje dus; echt super wijnen! Wat ook nog leuk was dat ze ons geblinddoekt verschillende dingen (bijvoorbeeld koffie, vanille en grapefruits) lieten ruiken om vervolgens te kijken of deze geuren ook in de wijnen terug kwamen, erg leuk en grappig om te zien hoe je na zo’n spelletje inderdaad meer geuren uit een wijn haalt. Uiteraard hebben we ook gezien hoe het wijn-maak proces eruit ziet, erg mooi om te zien met hoeveel passie en toewijding deze mensen met het product omgaan.

De volgende wijngaard (Azul) was een zeer klein wijnhuis, maar hier experimenteert men heel veel. Ook erg boeiend om te zien en ook hier hebben we weer topwijnen gedronken. Al was de laatste wel het meest spectaculair. Volgens onze gids is dit wijnhuis (Salentein) eigendom van de Nederlandse familie Pon, ook wel bekend als Pon auto importeur die volgens ons recentelijk nog failliet is gegaan, maar dit laatste wist de gids niet. Het wijnhuis heeft een logo dat vergelijkbaar is met wapen van Nederland en dus is het goed mogelijk dat het waar is. De familie heeft in Argentinië drie verschillende wijngaarden en we hebben de meest prestigieuze bezocht. Hun top wijn (Primus) wordt hier gemaakt en deze wijn is bijvoorbeeld ook tijdens het huwelijk van Maxima en Alexander geserveerd en tijdens de lunch en hebben wij van dezelfde wijn mogen genieten; zonder overdrijven echte topklasse!! We hebben geen idee hoe duur de wijn is, maar we verwachten dat het de eerste en laatste keer is geweest dat we glas van deze wijn hebben mogen drinken, heerlijk! Het schijnt dat Beatrix hier onlangs incognito ook geweest is; het is duidelijk dat onze koninklijke familie weet wat lekker is… De wijngaard is verder als een soort tempel gebouwd; alles in respect voor de wijn. Erg bijzonder om mee te maken. We hebben bijvoorbeeld in Frankrijk en in Nieuw-Zeeland verschillende wijnhuizen mogen bezoeken, maar dit hebben we nog nooit mee gemaakt!

Maandagavond gaan we met een nachtbus door naar het noorden van Argentinië (rit van zo’n 18 uur) en hopen dan in Salta aan te komen. Na Salta gaan we terug naar Chili en in noord Chili gaan we o.a. de Atacama woestijn bezoeken.

Tot dan.

Groetjes,

Lisette en Niels ©