De boot was helaas vol en daarom zijn we deze week toch naar het nationaal park Torres del Paine geweest. De boot maatschappij had recentelijke verschillende wijzigingen doorgevoerd en één van de wijzigingen was dat er een kleinere boot ingezet zou worden, i.p.v. de geplande 260 passagiers waren er nu maar 60 passagiers welkom. Ze hadden dus genoeg problemen om de geboekte passagiers te accepteren laat staan dat er twee passagiers extra mee konden.

Omdat er eigenlijk een uur tijdverschil tussen Argentinië en Chili is, hadden we de klokken een uur terug gezet, maar we kwamen er bij het kantoor van de bootmaatschappij achter dat dit helemaal niet het geval was. Wat is er gebeurt? De nieuwe regering van Chili heeft onlangs besloten dat de wintertijd niet in maart maar ergens in mei ingaat; ze hopen hiermee energie te besparen. Klinkt een beetje als symbool politiek, al is het goed dat het onderwerp ook hier op de agenda staat.

Vervolgens was het dus maar hopen dat het weer in Torres del Paine mee zou vallen. Van tevoren hadden we bedacht dat we in het nationale park de bekende ‘W wandeling’ zouden kunnen maken. In het nationale park draait het om drie bergketens die achter elkaar staan en aan de achterkant aan elkaar verbonden zijn. Hierdoor ontstaan er vervolgens twee valleien en dus ook een soort W, vandaar de naam. De wandeling duurt gemiddeld zo’n 5 dagen en omdat je minimaal één nacht in een tentje slaapt, zochten we naar 5 redelijk droge dagen. We vinden wandelen in de bergen erg leuk, maar we zijn wel een beetje droog weer wandelaars. Niet alleen hebben we niet de juiste kleding bij ons, met name een goed winddicht regenpak, maar dankzij de regen zie je ook de bergen niet en daar komen we juist voor.

Nadat we in een hostel zijn ingecheckt (wederom weer een super hostel) en we door de eigenaar met informatie over het park overladen worden, bekijken we het weerbericht. Dinsdag is nog slecht, maar woensdag en donderdag moeten beter zijn, vrijdag worden er zelfs sneeuwstormen verwacht. Zaterdag en zondag zouden ook zeer wisselvallig zijn. Met een dergelijke weersverwachting lijkt het ons geen slim idee om de W te gaan te doen en onze hostel eigenaar stelt voor om de U te doen; je doet dan de helft van de W. Door de U te doen kunnen we in één lodge in het park verblijven en vanuit daar onze momenten pakken; is het droog of redelijk droog gaan we lekker er op uit en als het regent blijven we lekker bij de openhaard. Omdat we maar in één kant van het park gaan wandelen komen we niet bij de belangrijkste bergen van het park; de Torres del Paine. Vertaald naar het Nederlands; de torens van Paine. Het zijn drie spitsige bergen naast elkaar. Ze zijn vergelijkbaar met de Cerro Torre die we vorige week in El Chalten gezien hebben (al zijn deze wel iets kleiner). Uiteraard vinden we dit erg jammer, al is de kans om deze bergen te zien redelijk klein; ze zitten vaak in de wolken.

In vergelijking met het Argentijnse deel van Patagonia ligt Torres del Paine aan de andere kant van de Andes . De omgeving is dus vergelijkbaar, al heeft dit gebied meer meertjes en dat zorgt altijd voor een spectaculair uitzicht.

Het park ligt zo’n 150 km ten noorden van Puerto Natales en omdat de wegen niet al te best zijn, zijn we na zo’n 3 uur rijden in het park en een paar uur later (we moesten eerst met een bootje een meer over) komen in ons basiskamp aan en het is inderdaad slecht weer. Later in de middag is het droog en we lopen in zo’n 2 uur naar een uitzichtpunt, maar we zien helaas niets; de bergen zitten allemaal in de wolken. Hopelijk klopt het weerbericht voor woensdag en is het weer beter.

Al is de lodge veel groter dan de theehuisjes in de bergen van Nepal, er hangt wel een vergelijkbare sfeer. Je komt heel makkelijk met andere wandelaars in contact en dat is altijd erg leuk. Zo spreken we o.a. een Italiaan die nog nooit gekampeerd heeft en nu besloten heeft dat de ruige omgeving en weersomstandigheden een mooi moment zijn om te gaan kamperen, daarnaast nog een paar Duitse meiden waarvan de tent de nacht ervoor is gaan lekken en nu met natte spullen zitten en daarnaast ook een aardig Nederlands meisje, Nanette. Ze loopt stage in Santiago (hoofdstad van Chili) en ze maakt af en toe wat tripjes om ook wat van het land te zien. Ze studeert toevallig ook nog in Breda en dat maakt het helemaal leuk.

Omdat de lodge erg duur is, hebben we zelf eten meegenomen en ’s avonds maken we een heerlijke maar vooral simpele camping pasta. Ondanks het weer toch nog een prima eerste dag.

Als we woensdagochtend wakker worden is het flink opgeklaard en na het ontbijt gaan we er lekker op uit. Vandaag willen we de grootste wandeling naar de Franse vallei (één van de valleien) lopen. Het is een flinke wandeling van ongeveer 25 kilometer en gemiddeld toen mensen er zo’n 10 uur over. Omdat we pas 9.00h weg kunnen, daarvoor is het nog donker, moeten we wel de tijd in de gaten houden anders komen we in het donker terug en dat wil je niet.

In vergelijking met de wandelingen die we in El Chalten gedaan hebben is dit gebied veel ruiger. De paden zijn bijvoorbeeld lastiger en de wandelingen zijn gemiddeld ook langer, daarnaast staan er weinig bomen en hebben de elementen (de wind in het bijzonder) vrij spel. Dit laatste hebben we dinsdag met name gemerkt. Woensdag viel dit erg mee en we lopen heerlijk. In de vallei is het echt fantastisch lopen, links en rechts van ons staan enorme bergen en daarnaast komen we ook nog verschillende gletsjers tegen. Echt spectaculair, er vallen weer veel ijsblokken van de gletsjers. Omdat we geen zware tenten en andere spullen bij ons hebben lopen we gemiddeld sneller dan de andere wandelaars en na 8 uur zijn we weer terug. Zeker omdat het vandaag af en toe zonnig en met name droog was, hebben we een heerlijke dag gehad. Morgen willen we na een andere grote gletsjer gaan lopen, hopelijk hebben we weer droog weer.

Donderdag is het weer nog beter en dus perfect weer om naar de gletsjer te lopen. De wandeling is minder lang (wel nog zo’n 22 km), maar zeker net zo pittig en net zo spectaculair. Ook deze gletsjer smelt en aan het begin van de wandeling zien we grote ijsblokken (zijn eigenlijk meer ijsbergen) in het meer liggen. Geen slecht begin. Na een paar uur lopen komen we bij een uitzichtpunt aan en het uitzicht is super; het is één van de grootste gletsjer die we tot nu toe gezien hebben. De wandeling gaat tot aan het begin van de gletsjer en hier hebben we helemaal een fantastisch uitzicht! Er liggen hier meer ijsbergen en mede dankzij het mooie weer is het een heerlijk plekje. Op de terugweg komen we nog de speciale specht tegen. Super dag!

De volgende dag regent het niet, maar het hoost. We spreken mensen die met een wandeling gestart zijn, maar na twee uur besloten hebben om terug te gaan; het is verschrikkelijk slecht. Voor ons mooi het teken om terug naar Puerto Natales te gaan, hier kunnen we toch weinig meer doen. Gelukkig wordt het rond de middag droog als we de boot en bus pakken. Later als we bij een kantoor van het nationale park nog een aantal mensen ophalen kunnen we zelfs de Torres del Paine in de verte zien. We hadden al gehoord dat het weer in de bergen snel kan veranderen, maar dit is wel erg extreem.

Al hebben we niet de bekende wandeling kunnen doen en een deel van het park nauwelijks kunnen zien, we hebben toch een super tijd gehad. Achteraf gezien was het eigenlijk helemaal niet zo erg dat we de boot niet eerder konden nemen; we hebben nu een paar heerlijke dagen in Torres del Paine gehad.

Op de weg naar Puerto Natales stoppen we nog bij een weilandje waar een paar Condor’s een schaap of iets dergelijks (er is alleen een karkas over en kunnen niet meer zien wat het is) aan het eten zijn en hierdoor kunnen we deze enorme vogels van dichtbij zien, fantastisch!

Omdat we ons maandagavond pas bij de boot moeten melden, blijven we het weekend in Puerto Natales. Gelukkig hebben we nog wat goede boeken bij ons, want in het dorp en in de omgeving is er niets te doen.

Zaterdag, als we lekker in de boeken zitten om de rest van onze reis te plannen, is er nog enige consternatie. Niet alleen is de hele familie van het hostel ziek, maar het grootste probleem ontstaat in de badkamer. In Zuid-Amerika kun je toiletpapier niet door het toilet spoelen; de pijpen zijn erg smal en daardoor blokkeert de boel snel. Helaas heeft één van de gasten dit wel gedaan en er is een grote blokkade. Het enige familielid dat niet ziek is, is druk bezig om de boel te herstellen en rent de hele dag heen en weer. Ze spreekt geen woord Engels en rond 18.00h begrijpen wij dat het vandaag niets meer wordt; we moeten een ander stekje zoeken. Ondanks alle hulp van andere familieleden kunnen ze het niet repareren en omdat het Pasen is, is er maandag pas weer een loodgieter beschikbaar. Gelukkig vieren de Chilenen niet uitgebreid Pasen, in Argentinië zitten bijvoorbeeld alle hotels dit weekend vol, en kunnen we zonder veel moeite een ander hostel vinden. Ze vinden het erg vervelend voor ons, maar eigenlijk zijn hun problemen veel groter.

Maandagavond zullen we dan uiteindelijk toch op de boot stappen en deze vertrekt dinsdagochtend vroeg. Met deze boot gaan we door de fjorden van zuid Chili varen en hopelijk zit het weer weer een beetje mee en zien we weer spectaculaire gletsjers en ijsbergen. De boot komt vrijdagochtend vroeg in de haven van Puerto Montt aan en vanaf deze plaats gaan we weer terug naar Argentinië, om precies te zijn gaan we dan naar Bariloche in het meren gebied van Argentinië. Het wordt hopelijk weer een spectaculaire week.

Tot dan.

Groetjes,

Lisette en Niels ©