Dinsdagochtend zijn we naar El Chalten gegaan. Het plaatsje (al is gehucht een beter woord) ligt zo’n 200 kilometer ten noorden van El Calafate en omdat de Argentijnse bussen lekker doorrijden zijn we er in 2 ½ uur.

El Chalten is een zeer klein dorpje, weinig spectaculair. Gelukkig komen we niet voor het dorpje maar voor de bergen rondom het dorp. Vergelijkbaar met Ushuaia heeft El Chalten ook prachtige bergen, met name de bergen Fitz Roy en de Cerre Torre zijn spectaculair. De lokale natuurorganisatie heeft verschillende wandelingen in het gebied uitgezet en hier gaan we de komende dagen met veel plezier gebruik van maken.

Is nu laag seizoen en hierdoor maakt het dorpje helemaal een uitgestorven indruk. Veel hotel en restaurant eigenaren sluiten na het hoog seizen (september t/m maart) hun deuren. Ondanks dat veel hotels gesloten waren, hadden we verwacht dat we hier redelijk eenvoudig een hotel konden regelen, het is immers laag seizoen. Dit viel tegen, het is noodzakelijk om van tevoren reserveringen te maken en omdat we eerder dan gepland uit El Calafate zijn vertrokken is dat bij ons niet gelukt. Gevolg is dat we de eerste nacht niet direct in de B&B kunnen slapen die onze voorkeur heeft, we moeten eerst in een mindere en duurdere tent slapen. Dit is wel een groot verschil met Azië. Ook al was het hoog seizoen, je kon bijna overal zonder te reserveren binnenlopen. In Argentinië hebben we zowel de bussen als de hotel overnachtingen van tevoren moeten reserveren en dan is het nog laag seizoen! In het hoog seizoen moet je waarschijnlijk weken van tevoren zaken vastleggen. Omdat we ons plan frequent wijzigen is dat niet zo handig; we willen graag flexibel blijven. Even wennen dus, gelukkig zijn de hotels wel erg goed via e-mail te bereiken. Een ander voorbeeld is de Inca Trail in Peru. Dit is de bekende 5 daagse wandeling naar Machu Picchu. Volgens onze originele planning wilden we dit in Juni gaan doen, maar we kwamen er deze week achter dat op moment alles t/m Augustus vol zit. Niet te geloven, deze wandeling moet je dus bijna een half jaar van tevoren vastleggen! We gaan nog even kijken of we op een later moment kunnen, al zal het zeer waarschijnlijk een alternatieve wandeling worden. Toch wel jammer!

Een andere verrassing is de Argentijnse keuken. Uiteraard is de steak uitgebreid aanwezig, Argentijnen zijn zelfs de grootste vleeseters ter wereld, maar ook de pizza en pasta vormt een belangrijk onderdeel. Zelfs schnitzels komen we op grote schaal tegen. Dat hadden we niet verwacht, we hadden mogelijk een iets verfijndere keuken verwacht. El Chalten heeft bijvoorbeeld een stuk of 10 restaurantjes en daarvan zijn er zeker 5 pizzeria’s. Al moeten we wel zeggen dat ze goede pizza’s kunnen maken.

Als we dinsdag in El Chalten aankomen is het druilerig en zeer bewolkt; de bergen zijn nauwelijks te zien. We proberen de dag nuttigen te gebruiken door onze site bij te werken en met wat mensen te Skypen. Omdat we in een uithoek met zeer beperkt internet zitten lukt het Skypen niet en het versturen van de foto’s duurt uren, gelukkig lukt dat uiteindelijk wel.

De volgende dag gaan we lekker wandelen. Omdat het weer vandaag (woensdag) wel beter maar nog niet optimaal is, besluiten we om alleen een aantal kleinere wandelingen te doen. Als het goed is wordt het donderdag en vrijdag beter weer en dan gaan we naar de grotere bergen; de Fitz Roy en de Cerro Torre.

We lopen heerlijk en gelukkig komen de bergen aan het eind van de middag een beetje uit de wolken. ’s Nachts heeft in het dorp geregend en in de bergen is de neerslag als sneeuw gevallen. Eén van de wandelingen leidt naar een uitkijkpunt boven op een berg en tijdens het klimmen lopen we al we snel in de sneeuw. Het is geen heel dik pak, maar wel dik genoeg voor een sneeuwballen gevecht; helaas is dat niet de specialiteit van Lisette…

Aan het begin van de avond hebben we geluk en kunnen we de Fitz Roy helemaal vrij van wolken vanuit het dorp, zelfs vanaf onze hotelkamer, zien, dit was de hele dag nog niet gelukt. Volgens de Argentijnen gebeurt dat ook niet vaak; hebben wij even geluk! Hopelijk kloppen de weersverwachtingen en is het morgen weer mooi weer.

En de weersverwachtingen klopten; we hebben de hele dag geen wolkje gezien en konden hierdoor alle bergen fantastisch zien! We hebben echt geluk. Het begint misschien een beetje eentonig te worden, maar we hadden weer een top dag. Omdat we gehoord hadden dat de top van de berg Fitz Roy vroeg in de ochtend mooi rood zou kleuren, zijn we eerst naar het uitzichtpunt gelopen waar we gisteren ook zijn geweest. De zon komt in dit deel van Argentinië gelukkig pas rond 8.00h op en we hoeven dus niet super vroeg op te staan. Het was even klimmen op de vroege ochtend, maar het was de inspanning zeker waard; de berg kleurde inderdaad fantastisch mooi rood. Daarnaast was het een mooie warming-up voor onze grote wandeling.

Na dit ochtend ritueel zijn we aan deze wandeling begonnen. In dit gebied heb je twee belangrijke wandelingen, de eerste naar de Fitz Roy en de andere naar de Cerro Torre, en vandaag doen we de Fitz Roy en vrijdag de Cerro Torre. Dit is de langste van de twee en als we de kaart van het Nationaal Park mogen geloven, lopen we vandaag inclusief onze ochtendtrip zo’n 28 kilometer. Dat lijkt ons wat veel, maar het is wel een fantastische wandeling. Uiteraard helpt het weer ook enorm. Eerst lopen we door een vallei naar de berg en in het laatste deel klimmen we tot aan de voet van de berg. Aan de voet van de berg heeft zich een mooi meer gevormd. Dit laatste gedeelte is best stijl en doordat het vannacht redelijk hard gevroren heeft en er sneeuw ligt is het af en toe best glad. Wel is het uitzicht spectaculair, volgens sommige zelfs het beste uitzicht van Argentinië. We zullen de laatste zijn die deze stelling in twijfel trekken, we genieten gewoon. Niet alleen is de berg mooi te zien, maar ook de gletsjers die rond de berg liggen zijn goed te zien. Af en toe rommelt het flink, het lijkt wel of er een lawine onze kant op komt. Gelukkig is dat niet het geval, waarschijnlijk is er een groot ijsblok van een gletsjer afgebroken. Als we ons omdraaien kijken we over de vallei uit en zien we weer andere prachtige bergen, wat een mooi plekje!

Na 28 kilometer gelopen te hebben vinden we dat we ’s avonds wel een mooie steak verdiend hebben, gelukkig zitten we in Argentinië en maken ze een enorme steak voor ons klaar. Daarnaast is ook gelijk een beetje krachtvoer voor de wandeling van morgen. De wandeling naar de Cerro Torre is iets korter en hopelijk net zo mooi als vandaag. Wel nog even duimen dat het weer zo heerlijk blijft.

Het is de volgende dag een heerlijke dag, helaas komen er wel een paar wolken langs. En laten deze wolken net besluiten om rond de berg te blijven waar wij naar toe lopen. De berg Cerro Torre hangt bijna de hele dag in de wolken en is daardoor lastig of helemaal niet te zien. Gelukkig verandert de wind rond de middag van richting en kunnen we, als we bij het eindpunt aankomen, de toppen prima zien. We hebben dus weer geluk! De wandeling is iets minder spectaculair, maar het blijft heerlijk om hier rond te lopen. De bergen zijn fantastisch! Het eindpunt van de wandeling is een meer aan de voet van de Cerro Torre en hier lopen we lekker een klein rondje. Een gletsjer komt uit op het meer en hierdoor drijven er verschillende ijsblokken, altijd mooi om te zien. Zoals gezegd hadden we ook net geluk dat we op het juiste moment de berg konden zien, daarnaast kunnen we heerlijk in de zon lunchen. Onderweg komen we nog een Condor paar (dit zijn de grootste roofvogels in Zuid-Amerika) en nog een bijzonder specht tegen. Als we weer terug naar El Chalten lopen gaat het harder waaien en deze wind maakt het ijskoud. Het is een teken aan de wand dat het weer gaat veranderen. Aan het eind van de middag vallen er al een paar druppels en zaterdag gaat het volgens de weersvoorspellingen veel regen. Voor ons dus een mooi moment om terug naar El Calafate te gaan. Niet dat het zo’n leuk plaatsje was, al verblijven we bij fantastische mensen in een leuke B&B, maar hier pakken we maandag de bus naar Puerto Natales in Chili. Als we in El Calafate aankomen merken we dat we niet meer in de bergen zitten; er is nauwelijks wind en in de zon is het gewoon warm. Heerlijk weer dus, we kunnen bijna op een terrasje gaan zitten. Helaas is daar nog iets te koud voor. Wel is het heerlijk weer om naar een vogelreservaat te lopen. Vlakbij El Calafate ligt het grote Lago Argentino en tussen het dorp en het meer liggen een aantal kleine meertjes waar vogels zitten; het lokale vogelreservaat. Ondanks dat we weer veel roofvogels zien, zijn de flamingo’s toch de mooiste bewoners.

Voor het vervolg van onze reis hebben we een probleem, al is probleem wel een groot woord. Vanuit El Calafate willen we maandag de Chileense kant van Patagonia gaan bekijken, om precies te zijn willen we naar het Torres del Paine nationale park. Het park moet net zo mooi zijn als het Argentijnse deel van Patagonia, het probleem is alleen dat er voor komende week veel regen is voorspeld. Zoals iemand het treffend voor verwoorde; in de herfst is het hier qua weer alles of niets. De afgelopen week was het voor ons alles en we zouden het jammer vinden als het de komende week niets wordt, al wisten we van tevoren dat we in de herfst een risico liepen.

We zijn daarom nu aan het kijken of we het programma aan kunnen passen. Na het Torres del Pain hebben we een boot trip van enkele dagen in het Fjorden gebied van Chili geregeld en we proberen nu deze boot trip naar voren te halen. Hopelijk gaat dit lukken, anders hopen we dat de weersvoorspellingen deze keer niet kloppen.

Tot dan.

Groetjes,

Lisette en Niels©