Het ‘uitchecken’ in het luxe hotel in Kuala Lumpur is erg lachwekkend. Niet alleen was het erg grappig om met onze grote rugtassen tussen al die luxe Samsonite koffers te lopen. Maar toen we een baliemedewerker vroegen om ons volgende hotel in Kota Kinabalu te bellen werd het verschil tussen de werelden helemaal duidelijk. In de lokale taal vroeg de hotel medewerker of er een kamer beschikbaar was en wat de prijs was. Het is een budget hotel en toen hij hoorde dat er alleen kamers met gedeelde badkamer beschikbaar waren begon hij te stotteren, dit zag hij niet aankomen. Ook toen we zijn aanbod afsloegen om van een taxi gebruik te maken, stond hij raar te kijken. We liepen met onze rugzakken gewoon naar de metro.

Donderdag 17 maart is de verjaardag van Lisette en ze krijgt van verschillende mensen een e-mail kaartje (hartelijk dank hiervoor!!). Na het ontbijt bekijken we de kaarten in de lobby van het hotel. Zoals we vaker hebben gezien zijn de Aziaten erg in onze laptop geïnteresseerd en ook vandaag kijken ze graag mee. Het is blijkbaar in Maleisië niet gebruikelijk om iemand voor zijn of haar verjaardag een kaartje te sturen, want de Maleiers begrijpen niet waarom Lisette kaartjes krijgt. Een digitaal kaartje is helemaal een groot vraagteken. Eerst feliciteren ze Lisette, maar daarna willen ze graag weten hoe het werkt. We laten ze verschillende kaarten zien en uiteindelijk sturen we ze een van de verschillende kaartjes en dat vinden ze fantastisch. Erg grappig, zeker als je bedenkt dat er nu twee Maleiers zijn die helemaal door het dolle zijn omdat ze een Nederlandse e-card hebben ontvangen die ze maar voor een deel begrijpen.

Het heeft ook gelijk het ijs gebroken; we zijn gelijk hun grootste vrienden. Niels zijn lengte vinden super interessant en Niels moet dan ook met iedereen op de foto. Omdat Lisette ook veel langer dan de gemiddelde Aziatische vrouw is, willen ze ook met Lisette op de foto. De laatste keer dat we uitgebreid met mensen op de foto gingen was in India en dus al even geleden, we voelen ons weer even als sterren.

Ondanks dat het Lisette d’r verjaardag is, is donderdag vooral een regel dag voor ons. We hebben geprobeerd om vanaf Kuala Lumpur een aantal zaken (bijvoorbeeld hotels en toertjes) via de e-mail te regelen, maar dat werkte niet; we krijgen weinig bruikbare reacties. Om ons plan toch te realiseren hebben donderdag verschillende bureautjes bezocht. Helaas is de klim naar Mount Kinabalu veel te duur (2 dagen klimmen is bijna net zo duur als twee weken klimmen in Nepal) en de klim is voor de komende weken al vol geboekt, maar we gaan de komende twee weken leuke dingen doen. ’s Avonds hebben we heerlijk vers gegrilde vis op de nachtmarkt van Kota Kinabalu gegeten, was super!

We kunnen niet naar de top, maar omdat het gebied rond Mount Kinabalu erg mooi moet zijn, zijn we vrijdagochtend hier naar toe gegaan. Het is maar anderhalf uur rijden en de rest van de dag hebben we heerlijk gewandeld. Helaas zat de top bijna de gehele dag in de wolken en konden we hem niet zien. Gelukkig hebben we hem ’s ochtends onderweg vanaf Kota Kinbalu wel even kunnen zien.

Niet alleen slapen we ’s avonds super omdat het eindelijk na weken weer eens heerlijk afkoelt en we lekker in de dekens kunnen kruipen, maar we krijgen ook een goede tip van een stel Canadezen om naar het plaatsje Sukau in het noordoosten van Sabah te gaan. Eigenlijk hadden we gepland om een toer op een riviertje en een orang-oetang opvanghuis (soort Pieterburen voor orang-oetangs) in de buurt Sipilok in het noorden van Sabah te gaan, maar omdat het opvanghuis meer een slechte dierentuin moet zijn en omdat je veel goedkoper en beter de rivier in Sukau kunt bekijken gaan we daar naar toe.

De volgende dag komen we er achter dat het openbaar vervoer op Sabah erg slecht is. De meeste toeristen komen hier via georganiseerde reizen en reizen niet zoals wij zelfstandig. Vanaf Mount Kinabalu moeten we een bus richting Tawau nemen en deze bus zet ons vervolgens bij een kruising af en hier moeten we via een klein busje de laatste 50 km afleggen. Alle bussen die vanaf het westen naar het noorden en oosten rijden, vertrekken vanaf Kota Kinabalu. En we waren al gewaarschuwd dat als ze vol zitten, ze niet voor je stoppen. De eerste drie buschauffeurs zwaaien vriendelijk, maar ze stopten niet. Gelukkig hebben we na een uur wachten geluk en stopt er een bus.

Na 4 uur in deze bus gezeten te hebben komen we bij de kruising aan en hier staan inderdaad verschillende auto’s op ons te wachten. Wel vragen ze het dubbele tarief. We hebben vaker met dit bijltje gehakt en ook deze keer gaan we niet met de prijs akkoord. Het wordt dus op alternatief transport wachten. Omdat ook andere mensen aan het wachten zijn, gaan we er vanuit dat er binnen enkele uren nog wel een busje zal komen. Na een half uur vragen de chauffeurs of we nog steeds niet weg willen en na een ruim een uur proberen ze het via onze B&B (bed&breakfast) te spelen, maar ook daar trappen we niet in. Na vijf kwartier zitten we er aan te denken om te gaan liften, maar als of ze onze gedachten kunnen lezen worden we het ineens over de prijs eens. Gelijk wordt ons ook duidelijk waar de rest op aan het wachten was; ons. De auto zou pas vertrekken als wij er in zouden zitten, eerder niet. Waarschijnlijk betalen wij voor heel de auto.

Het verblijf in Sukau en de Greenview B&B in het bijzonder is fantastisch. De mensen zijn erg aardig, de voorzieningen zijn prima, het eten is prima en de riviertoertjes die ze aanbieden zijn helemaal fantastisch. Omdat het de afgelopen periode flink geregend heeft (is weer erg vreemd omdat het eigenlijk een droge periode is) zijn de wandelpaden een grote modder partij geworden en kunnen we niet in de jungle gaan wandelen. Als alternatief bieden ze extra boottripjes aan. Totaal zijn we zes keer (waaronder een nachttrip, erg leuk) de rivier op geweest en hebben prachtige dieren gezien. Zes keer lijkt misschien erg veel en elke ochtend moesten we om 5.45h opstaan om het ontwaken van de jungle te zien, maar elke keer was het erg bijzonder. Er is een groot en veelzijdig aanbod van wilde dieren en dat maakt dit gebied zo bijzonder. Niet alleen hebben we verschillende vogelsoorten (o.a. ijsvogels, uilen, grote toekans), maar ook krokodillen, 5 apen soorten (waaronder de Proboscics, neusaap in het Nederlands), hagedissen, slangen, wilde olifanten en drie orang-oetangs gezien!!! Vooral die laatste twee waren erg bijzonder. Het was met name bijzonder omdat ze niet vaak gezien worden, vooral de orang-oetangs niet (drie op één dag was heel erg bijzonder) en één orang-oetang hebben we erg goed kunnen zien.

Ondanks dat het elke dag wel even geregend heeft, was het niet noodzakelijk om ons programma aan te passen. Omdat de bootjes geen dak hebben zijn we wel een keer goed nat geregend. Daarnaast zorgt het vochtige weer ook voor andere praktische problemen; niets droogt er. We wilden onze was doen, maar we krijgen het advies om dat ergens anders te doen. Het duurt minimaal een week voordat een was droog is en zo lang blijven we hier niet. Dan maar even een paar dagen extra met hetzelfde shirt lopen. Wel is de temperatuur heerlijk en ’s avonds koelt het zelfs een beetje af.

Dinsdag zijn we verder naar het zuidoosten van Sabah gegaan en hier begint een nieuw hoogtepunt van onze reis. Tot nu was Maleisië en Sabah/Borneo in het bijzonder al een groot hoogtepunt, maar woensdag starten we met een jungle trip van 5 dagen. Van tevoren hebben we reserveringen voor vier overnachtingen in twee luxe resorts die diep in de jungle liggen gemaakt. Deze twee gebieden, Danum Valley en Tabin Wildlife reserve, staan bekend als gebieden waar veel dieren, de orang-oetang in het bijzonder, te zien zijn en via deze twee resorts heb je als het goed is de beste toegang. De resorts waren erg duur, maar omdat we mogelijk maar één keer in Borneo komen en omdat we in de rest van Azië goed op ons budget hebben gelet, geven we deze keer graag iets extra uit. We hebben er erg veel zin!

Woensdag starten we met de trip en daarom slapen we dinsdagnacht een nachtje in de plaats vlakbij het park; Lahad Datu. De plaats zelf stelt niet zo veel, heel veel toeristen vliegen direct vanaf Kota Kinabalu naar Lahad Datu en gaan dezelfde dag naar het regenwoud. We zijn één van de weinige toeristen in de stad en vallen dus goed op. Als gevolg worden we frequent door bedelaars aangesproken en Lahad Datu is eigenlijk de eerste stad buiten India waar we op redelijk grote schaal met armoede geconfronteerd worden. In de omgeving van de stad staan veel palmolie plantages en deze plantages hebben veel (illegale) buitenlandse arbeiders aangetrokken. Omdat deze mensen door geen enkele organisatie beschermd worden, werden ze tijdens economisch slechtere tijden zonder pardon ontslagen; de gevolgen zijn duidelijk zichtbaar. Triest om te zien.

De rit vanaf Sukau naar Lahad Datu was trouwens erg comfortabel, de aansluiting op de kruising is perfect en onze ‘vrienden’ bij de kruising vragen direct de juiste prijs, toch is het eerste deel van de rit bijzonder. Kort na vertrek komen we er namelijk achter dat de bestuurder geen benen of deels geamputeerde benen heeft, we kunnen het niet duidelijk zien. Hij kan in ieder geval niet met zijn benen bij de pedalen. Om toch te kunnen rijden gebruikt hij een automaat, scheelt één pedaal, en de resterende pedalen bedient hij met een afgekorte wandelstok die wandelaars gebruiken. Het handvat gebruikt hij om de pedalen te bedienen en met zijn andere hand stuurt hij. Ondanks dat het waarschijnlijk voor de man de enige manier is om een inkomen te generen, hij kan verder weinig meer, twijfelen we of het een goed idee is om in te stappen. Het zou een goede bestuurder moeten zijn, maar we zijn blij dat we na een half uur bij de kruising zijn. Hij maakte absoluut geen stabiele indruk; gelukkig was het niet druk.

Hoe ziet ons reisprogramma na onze jungle trip er uit? Zondag is de trip afgelopen en dezelfde dag of maandag, moeten even kijken of we zondag nog de bus naar Kota Kinabalu kunnen halen, gaan we terug naar Kota Kinabalu. Dinsdag willen we voor de kust een dagje gaan snorkelen en woensdag vliegen we vervolgens naar Singapore. Omdat de stad erg duur is en omdat we 5 jaar geleden de stad al bezocht hebben, blijven we er maar één nachtje. Donderdag gaan we Azië weer verlaten en want dan vliegen we door naar Sydney, hier blijven we een lang weekend. Vrienden van ons zijn speciaal voor de eerste verjaardag van hun dochtertje bij familie in Australië en in Sydney gaan we hen opzoeken, we hebben erg veel zin in. Maandag 4 april gaan we opnieuw van continent wisselen, want dan vliegen we vanaf Sydney naar Buenos Aires (hoofdstad van Argentinië). We zien de komende week dus veel steden en vliegtuigen en daarom kijken we erg naar onze laatste dagen in de jungle uit.

Tot dan.

Groetjes,

Lisette en Niels ©