Het verschil tussen Thailand en Maleisië zit hem voornamelijk in details, het zijn beide westers georiënteerde landen. Maleisië is van oorsprong een land waar meerdere nationaliteiten (voornamelijk Chinezen en Indiërs) zich al snel thuis voelden en dat zie je veel minder in Thailand. In de eerste grote plaats na de grens (Ipoh) zien we direct dat er veel meer culturen aanwezig zijn. Een ander verschil is de snelweg. In Maleisië heb je perfect snelwegen, wel met tol betaling en ook in Thailand heb je prima vierbaans wegen. Het enige verschil is dat de Thai (net zoals in Cambodia en Laos) de begrippen snelweg en woonwijk niet hebben kunnen scheiden. Mensen wonen direct aan de snelweg en dat zorgt af en toe voor gevaarlijke situaties; auto’s die zomaar stoppen en zelfs kinderen die op de snelweg spelen.

Toevallig zat er in de bus van Hat Yai naar Ipoh een taxi chauffeur uit de Cameron Highlands. Hij was van een vakantie in Thailand op weg terug naar huis. Toen hij hoorde dat we ook naar de Higlands gingen, bood hij aan om ons tegen het bus tarief naar de Highlands te brengen, ideaal! We hebben voor hetzelfde geld een perfecte aansluiting en worden voor de deur afgezet. Wat ook erg leuk is dat de man in een Mercedes van 23 jaar oud rijdt. Het is dat het stuur aan de verkeerde kant zit anders zou je denken dat hij vroeger nog in Berlijn heeft gereden. De auto ziet er nog erg goed uit en we complimenteren hem hiermee. Hij is een beetje verbaasd en denkt dat we hem in de maling nemen. Uiteindelijk weten we hem te overtuigen dat hij een mooie auto heeft.

Na twee uur door de bergen gereden te hebben komen we rond 19.30h bij het guest house aan. Omdat er tussen Maleisië en Thailand een uur tijdsverschil is, grappen we tegen elkaar dat we een jetlag hebben. Wel zijn we blij dat we na twee dagen van alleen maar bussen, de komende paar dagen niet of nauwelijks in een bus hoeven te zitten.

We verblijven in het belangrijkste dorp, Tanah Rata, van de hooglanden en de volgende dag (woensdag) gaan we het dorp bekijken en de plannen voor de komende dagen maken. We hebben de avond ervoor gezien dat het gebied prachtig is, maar we moeten wel geluk met het weer hebben. Op dit moment is het geen regenseizoen, maar er kan wel elke dag een bui vallen. Naast dat het gebied prachtige natuur heeft, is het ook een belangrijk gebied voor thee en fruit; er zijn meerdere thee plantages en fruit kwekerijen. Naast deze mooie dingen vinden we het klimaat erg aantrekkelijk. Omdat de hooglanden op zo’n 1500 meter liggen wordt het overdag niet warmer dan 25 graden en ’s nachts koelt het lekker af naar zo’n 10 graden. En na weken van 35 plus graden is dat wel erg lekker. Zeker als je overdag lekker actief wilt zijn.

Gebaseerd op het bovenstaande doen de hooglanden ons sterk aan Da Lat in Vietnam en het Lake District in Engeland denken. Misschien niet echt de meest logische combinatie, maar omdat Maleisië een voormalig Britse kolonie is zijn er veel ‘cottage’ woningen en dankzij de fruit teelt (o.a. aardbeien) komt de associatie met Da Lat naar boven. Daarnaast zijn beide gebieden bergachtig en hebben een vergelijkbaar klimaat.

Woensdagmiddag bezoeken we één van de thee plantages en ondanks dat het erg commercieel is (de plantage is van de Maleisische Pickwick) hebben we lekker een paar uur langs de thee planten gelopen en hebben een aardig kijkje in de keuken gekregen. Omdat de plantage zo’n 10 km buiten het dorp ligt gaan er met de lokale bus naar toe en het gebruik van dergelijke bussen is altijd bijzonder. Of de bus en het comfort (of het gebrek daarna is bijzonder, zie India) in de bus zijn bijzonder (heel goed (Laos) of slecht (India)) of de mensen in de bus zijn bijzonder. Deze keer was het laatste. Vergelijkbaar met andere Aziatische landen koop je in Maleisië een kaartje in de bus en de kaartverkoopster was een prachtige vrouw vol verhalen en grappen, we hebben erg om en met haar gelachen.

Donderdag hebben we verschillende wandelingen gemaakt en we hadden geluk met het weer; droog en af en toe uitgebreid de zon. Voor het eerst tijdens onze trip komen we uitgezette wandeltochten tegen. Hierdoor kunnen we zelfstandig de jungle in gaan en ondanks dat een gids erg prettig is, blijft het zelfstandig reizen toch het leukste. Ondanks de dat routes in verschillende boekjes zijn opgenomen, is het begin van de route echt lastig te vinden. Na wat rondvragen is het ons toch gelukt en vervolgens vinden ze het handig om de route nummers te wijzigen. We wilden via route 4 naar routes 3 en 2, maar dat wordt anders. Route 4 blijkt niet te bestaan en route 3 is 6. Uiteindelijk lopen we een hele andere route, maar de omgeving is fantastisch. Heerlijke dag!

De volgende dag gaan we naar het gebied dat volgens de Maleiers het oudste tropisch regenwoud ter wereld is; het Taman Negara Nationaal Park. De dag begint droog, maar hoe dichter we bij het regenwoud komen hoe harder het gaat regenen. Het laatste deel van de trip moeten we met een boot afgelegen en we zijn erg blij dat het gammele bootje een dak heeft; het hoost! Als we na drie uur varen in Kuala Tahan, het beginpunt van het regenwoud, aankomen hoost het nog steeds. Af en toe komt het echt met bakken uit de helemaal. We hebben in de afgelopen 4 maanden geen regen gehad en het lijkt er bijna op dat alles wat in die maanden niet gevallen is nu in één keer uit de hemel komt. We weten nu waar het woord regenwoud vandaan komt.

We kunnen even bij het boothuisje schuilen, maar omdat we horen dat het hier de hele dag heeft geregend gaan we het uiteindelijk er toch maar op wagen. De poncho die we in Vietnam gekocht hebben komt nu heel goed van pas. Het is vanaf de boot maar tien minuten naar ons guest house lopen, maar zonder waren alle onze kleren (inclusief de kleren in onze rugzakken) zeik nat geweest. Nu hebben we de schade beperkt gehouden.

We slapen weer in een bungalow en omdat deze net buiten het dorpje liggen, vragen we of we bij de eigenaren mogen eten. We willen echt niet opnieuw het noodweer in gaan. Eigenlijk is het restaurant vandaag gesloten, maar i.v.m. het noodweer maken ze een uitzondering. Erg aardig. Voor een reisdag is dit weer geen probleem, hopelijk hebben we zaterdag en zondag wel goed weer om het regenwoud in te gaan.

We slapen heerlijk, de regen op het dak van de bungalow heeft erg veel weg van de regen op een tent en dat geeft ons allebei een goed gevoel. Betekent uiteraard wel dat het bijna de gehele nacht geregend heeft. Houdt het dan nooit op?!

Voor ons begint de volgende dag (zaterdag) goed; het is droog en er schijnt zelfs een zonnetje. Voor de dorpsbewoners en een aantal restauranthouders in het bijzonder is het een minder vrolijke dag. Een aantal weggen rond het dorp zijn in rivieren veranderd, ons hotel is bijvoorbeeld via de hoofdingang niet meer bereikbaar, en een aantal drijvende restaurantjes zijn losgeslagen. Twee restaurantjes drijven midden op de rivier, een aantal andere restaurantjes kunnen we nergens meer zien. De rivier zelf is een kolkende massa geworden, daarnaast is hij aan beide kanten zeker tien meter breder en hoger geworden. Het boothuisje waar me gisteren aankwamen is ook niet meer bereikbaar. Zeer waarschijnlijk is het dankzij de sterke stroming ook niet meer mogelijk om onze boottrip van gisteren vandaag te doen. Uiteraard zijn we erg van het natuurgeweld onder de indruk, maar de dorpsbewoners zijn dit ook. Het is voor de tijd van het jaar, het droogseizoen, erg ongebruikelijk dat er op één dag zoveel water valt.

Omdat wij niet met de herstelwerkzaamheden kunnen helpen, gaan we lekker het regenwoud in. Ook hier zijn er weer verschillende wandelingen uitgezet en door een aantal paden te combineren kunnen we een leuke rondje lopen. De natuur is echt fantastisch en deze keer is de route perfect uitgezet! Overal zie je grote oer bomen en de wortels van deze bomen lopen kris kras over het pad. Wel is het verschrikkelijk zweten; de temperatuur is niet zo hoog (rond de 30 graden) maar de luchtvochtigheid is zeer hoog. We moeten dus best afzien. En omdat alles zo mooi is doen we dat graag!

Een bijzondere ervaring is de canopy walk. Dit is een wandeling door de boomtoppen; ze hebben via netten en planken een netwerk van paden tussen verschillende bomen gemaakt. Je loopt dus zo’n 15 meter van de grond tussen de boom toppen van boom naar boom, erg leuk. Een andere hoogtepunt is een uitzichtpunt over het regenwoud op een berg.

’s Avonds probeert Niels een biertje te bestellen, maar omdat we nu in een provincie met voornamelijk moslims zitten is alcohol niet verkrijgbaar. Een luxe resort heeft een uitzondering gemaakt, maar verkoopt de dranken wel voor 3 keer de normale prijs. We wachten wel even tot maandag als we in Kuala Lumpur aankomen.

Ondanks het heerlijke weer op zondag besluiten we het rustig aan te doen. We doen een korte wandeling, maar deze is minder mooi en we worden van alle kanten door bloedzuigers aangevallen. Vervelende beestjes zijn dat. We gaan de rest van de middag lekker bij onze bungalow relaxen. Taman Negara National Park was super. We kunnen bijna niet wachten op onze volgende regenwoud ervaring in Borneo.

Maandag zijn we naar de hoofdstad van Maleisië, Kuala Lumpur, gegaan. En omdat Lisette bijna jarig is, hebben we ons zelf met een leuk hotel in de stad verwend. Het is alweer even geleden dat we een warme douche hadden en het is ook even wennen dat we de douche niet hoeven te delen. Wel komen we er achter dat guest houses veel meer sfeer en gezelligheid hebben, daarnaast spreek je in dergelijke hotels geen andere reizigers en dat vinden we altijd erg leuk. Na weken van budget overnachtingen is zo’n hotel wel heerlijk!

Kuala Lumpur zelf is, vergelijkbaar met veel Aziatische steden, niet zo spectaculair. Het ontbreekt de stad aan sfeer en culturele hoogtepunten, wat je bijvoorbeeld wel in Europese steden zit. In Kuala Lumpur draait alles om de Maleisische versie van de Twin Towers; de Petronas Towers. Uiteraard hebben we de torens gezien.

Woensdagmiddag zijn we naar het andere deel van Maleisië overgestoken; Sabah en het Maleisisch deel van Borneo. Hier gaan we de jungle in om Oerang Oetangs te zien en we hopen ook de hoogste berg van Zuidoost Azië te beklimmen; Mount Kota Kinabalu.

Tot dan.

Groetjes,

Lisette en Niels ©