Onze eerste echte week in Laos was een erg leuke en redelijk drukke week, we hebben erg veel meegemaakt en het verslag is hierdoor iets langer dan gebruikelijk.

Donderdag zijn we aangekomen in Pakse en dit is een stad in het zuiden van Laos. Het is een aardige stad, maar niet bijzonder. Voor ons is de pinautomaat de belangrijkste attractie; het is namelijk onze eerste pinautomaat in Laos. In Don Det is geen pinautomaat en daar hebben we dollars voor Laos Kip (naam van de lokale munteenheid, we kunnen er ook niets anders van maken) kunnen wisselen en hier wordt uiteraard niet de voor ons beste koers gehanteerd. Door te pinnen maken we gebruik van de nog steeds gunstige euro/dollar koers.

Met het gepinde geld gaan we gelijk een brommertje regelen. In de buurt van Pakse ligt het Bolaven plateau en we hebben begrepen dat je dit plateau het beste via een brommertje kan bekijken. Het gebied staat bekend om zijn mooie watervallen en daarnaast is het een belangrijk koffie en thee gebied. Het plateau is best groot en we kiezen ervoor om onderweg een nachtje te blijven slapen.

Omdat het donderdag 3 februari Chinees en Vietnamees nieuwjaar is, zien we in de straten van Pakse verschillende ‘draken’ lopen. Uiteraard gaat het om mensen met drakenpak, erg leuk om te zien! Helaas wonen er relatief weinig Chinezen in Pakse en daarom is er (weer) geen uitgebreid vuurwerk in de stad. We zitten dus weer op de verkeerde plek voor een oud en nieuw feest, deze keer is het in Vietnam wel feest.

Vrijdag gaan we weer op pad, totaal gaan we vandaag met de brommer zo’n 90 km afleggen. Omdat we maar een paar dingen nodig hebben, laten we de grote rugtassen in Pakse. Met die twee grote rugtassen wil je trouwens ook niet op een brommer zitten! De weg naar het plateau is minder mooi als de wegen rondom de Mekong, maar het blijft heerlijk om echt zelfstandig te reizen. De eerste waterval die we na een paar uur tegen komen is ondanks de droge periode erg mooi. Na een simpele maar lekkere lunch bij een echt Laotiaans ‘truckers café’ (staan drie brommers en een fiets), lopen we tegen de eerste brommer problemen aan; de gashendel werkt niet of slecht. In een dorpje laten we er even naar kijken, maar uiteraard werkt op dat moment alles prima. Omdat we even daarvoor flink geklommen hebben, denken we dat het mogelijk door het klimmen komt. We gaan na een korte stop weer door. Na een half uurtje brommen heeft de brommer er genoeg van en wil hij niets meer. We proberen nog wat dingen, maar het brommertje heeft de geest gegeven. Daar sta je dan; een beetje als Annie de Rooij aan een lokale weg in Laos. Gelukkig hebben wij de Laotiaanse bevolking en stopt er al vrij snel een meisje die ons wil helpen, echt super!! Zelf komt ze er ook niet uit, maar 50 meter verderop is er een brommer repair shop. Noch het meisje, noch de monteurs spreken Engels en we hebben dan ook moeite om uit te leggen dat het probleem met de gashendel te maken heeft. Omdat de brommer niet meer wil starten denken ze dat alleen de bougie stuk is. Hoe we ook proberen; we krijgen het niet duidelijk dat er waarschijnlijk meer aan de hand is. Na een kwartiertje gaan we dan ook maar weer verder en gelukkig wil het meisje een stukje met ons mee rijden, ze moet toch dezelfde kant op. Wat we helaas al verwacht hadden wordt werkelijkheid; 10 minuten later heeft de brommer er weer geen zin meer in! Het meisje probeert weer wat, maar ook zij krijgt de brommer niet aan de praat. Gelukkig is het ook hier weer maar 50 meter lopen naar de volgende repair shop, zegt misschien ook iets over de kwaliteit van de brommers in Laos! Ook hier wil men weer eerst de bougie vervangen, maar gelukkig helpt het meisje ons om het probleem duidelijk te maken. Na wat testrondjes van de monteurs zijn we na een half uur weer onderweg. Tijdens de rondjes praten we wat met het meisje en ze blijkt lerares op het lokale schooltje te zijn. Als de brommer weer opgelapt is wil ze ons graag het schooltje laten zien. Uiteraard gaan we daar even langs en ze wil ook graag nog even met Niels op de foto. Zo vriendelijk en behulpzaam, fantastisch om een dergelijk persoon tegen te komen!

Omdat we met de brommer problemen anderhalf uur vertraging hebben opgelopen zijn we bang dat het lastig zal worden om een goede kamer te vinden. Na bij een paar Guest Houses weg gestuurd te zijn moeten we helaas erkennen dat we te laat zijn; februari is hoogseizoen in Laos en de beter betaalbare kamers zijn al weg. Dan maar een dure kamer. Elk nadeel heeft zijn voordeel; we betalen het dubbele, maar zitten wel in een luxe bungalow precies naast een mooie waterval. Zaterdagochtend worden we wakker met de meeste fantastische natuurgeluiden; een waterval en vogels die ontwaken. Wat wil je nog meer…

Zaterdag gaan we de laatste 110 kilometer van onze route afleggen. Omdat we er zeker van willen zijn dat we op tijd in Pakse terug zijn, gaan we vandaag een uur eerder weg. Ondanks dat we alle vertrouwen in de laatste brommer monteur hebben, houden we er rekening mee dat we vandaag meer stil gaan vallen. We willen niet weer een dure hotelovernachting moeten accepteren.

De eerste 40 kilometer zijn heerlijk; het brommertje rijdt heerlijk en de omgeving is een stuk leuker. Helaas gaat het in de volgende kilometers mis; de gashendel gaat weer haperen. Nu zitten we echt in de middle of nowhere; het eerste dorpje is zo’n 20 kilometer verder op en daar is ook de dichtstbijzijnde repair shop. We weten de brommer af en toe weer aan de praat te krijgen en door de 4^e versnelling niet te gebruiken, lukt het ons om met horten en stoten de 20 km in een uurtje af te leggen. Uiteraard spreekt de monteur geen Engels, maar door de bonnetjes van gisteren te laten te zien en door het haperen van de gashendel na te doen snapt hij het probleem. Na een uurtje sleutelen kunnen we door en deze keer blijft hij ook echt rijden. Onderweg zien we nog een mooie waterval en genieten we van de omgeving. Omdat de reparatiekosten niet door ons veroorzaakt zijn, heeft het verhuurbedrijf ons netjes alles terug betaald.

Zondag gaan we naar Tha Khaek, dit is een plaats zo’n 400 kilometer ten noorden van Pakse, we komen nu in centraal Laos. Zoals we al eerder meegemaakt hebben duurt een dergelijke bus trip zo’n 7 tot 8 uur, omdat we een prima bus hadden was dit geen probleem.

In Tha Khaek hebben we verschillende dingen op ons lijstje staan; de Kong Lo cave (een bijzonder grot van ruim 7 km) en daarnaast willen we in de bergen gaan wandelen. We hebben eerder tips gehad dat het weer leuk moet zijn om met een brommertje beide zaken te gaan bezoeken. Wel werden we gewaarschuwd dat de wegen slecht konden zijn. Via een guest house konden we een brommertje huren, maar we hebben besloten om het niet te doen. Niet alleen hanteert het guest house een wurg contract (alle kosten die je onderweg maakt zijn voor eigen rekening, ook al ontstaan er kosten door slecht onderhoud), maar we komen ook een Nederlandse meisje tegen die vandaag hard met een brommer onderuit is gegaan. Omdat de brommer, volgens het verhuurbedrijf, tijdens de val onherstelbaar was beschadigd kon ze naast alle fysieke problemen ook nog $425 betalen. Later bleek er ook een Nederlandse jongen onder een vrachtwagen zijn terechtgekomen. We laten de brommer deze keer aan de kant staan en i.p.v. daarvan gaan we met de lokale bus het gebied verkennen. Waarschijnlijk zal het verhuurbedrijf het ook niet erg vinden als twee Nederlanders geen brommer huren. Twee Canadezen en een Zwitser, die we vandaag in de bus zijn tegengekomen, gaan met ons mee. Helaas blijkt het erg lastig om een trekking te doen en daarom houden we het bij een bezoek aan de grot.

Na een keer in een heel kleine dorpje te zijn overgestapt, komen we bij de grot aan. Omdat we al veel grotten gezien hebben, zijn we in het begin een beetje nuchter; kan een grot ons nog imponeren? En ja, dat kan deze grot! De grot is immens en daardoor erg bijzonder. Niet alleen de lengte, 7,5 kilometer, maar ook de hoogtes van de verschillende ‘kamers’ zijn indrukwekkend. De meeste kamers zijn tientallen meters hoog, we voelen ons erg klein. Omdat er een klein riviertje door de grot stroomt, konden we onder begeleiding van twee gidsen met een bootje de grot in. Na ongeveer een uur varen kwamen we aan de andere kant de berg weer uit. Dit is waarschijnlijk een van de grootste grotten ter wereld.

Omdat de lamp van één van de gidsen stuk was, was de terugweg nog een hachelijke onderneming. Het is uiteraard donker in de grot en om toch veilig door de grot te kunnen varen hadden de gidsen een paar goede lampen meegenomen. Zelf hadden we ook zaklampen meegenomen, maar uiteraard beschikten de gidsen over een betere lamp. En als je een dergelijke sterke lamp mist heb je toch een probleem. Om toch wat te kunnen zien had de gids de zaklamp van Niels geleend, beter iets dan niets. En je wordt toch een beetje zenuwachtig als hij begint te zwaaien en we op het laatste moment een rots weten te ontwijken. Gelukkig hebben we het met een bijna droog pak gehaald.

Rond 17.00h verlaten we de grot weer en vervolgens zoeken we met z’n vijven een plekje om te slapen. Net buiten de grot ligt een klein dorpje en we hebben begrepen dat we hier bij een familie kunnen slapen, dit lijkt ons erg leuk! We worden erg hartelijk door de familie ontvangen en voelen ons daardoor direct thuis. De hele familie is erg in ons geïnteresseerd (wij uiteraard ook in hen) en de sfeer is erg leuk. Het eten is ’s avonds het beste eten dat we nu tot nu toe in Laos gehad hebben; sticky rijst met groenten, ei en gegrild varkensvlees. Ze hebben naast knoflook, heerlijke kruiden en specerijen gebruikt; echt heerlijk. En omdat de keuken voor Europese begrippen weinig voorstelt, verbazen we ons altijd dat dergelijke super gerechten daar uit kunnen komen.

Dinsdag gaan we door naar de hoofdstad van Laos, Vientiane. We blijven hier waarschijnlijk één dag om de stad te bekijken en vervolgens gaan we verder naar het noorden, om precies te zijn naar Vang Vieng.

Tot dan.

Groetjes,

Lisette en Niels ©