Omdat we steeds meer richting de grens met Laos gaan merk je dat de toeristen die alleen in Cambodja blijven steeds meer afhaken. We komen nu mensen tegen die zelf ook maanden aan het reizen zijn en die ook van Cambodja naar Laos reizen of andersom. De mogelijkheden om te reizen worden hierdoor ook beperkter en om van Kratie naar Banlung te gaan gebruiken we deze keer een minibus i.p.v. de gebruikelijke touring car. De grote bussen worden alleen ’s middags ingezet en wij willen graag ’s middags aan een krater meer in Banlung gaan zitten. Deze busjes zie je in heel Cambodja en omdat er daar zo veel mogelijk mensen en vracht in gepropt wordt, heb je als reiziger geen of in ieder geval weinig conform. Zeker als je 8 uur of meer moet reizen wil je eigenlijk niet in zo’n busje zitten. Het zijn van die oude Mercedes busjes, we zullen een foto op de site en dan mogen jullie raden met hoeveel mensen we dit busje gedeeld hebben.

De rit zou maar 4 tot 5 uur duren en dus vonden we het ook geen probleem om een keer zo’n busje te gebruiken, zal zeer waarschijnlijk nog wel een keer gaan gebeuren. Wel hebben we onderweg wat vertraging opgelopen omdat er een grote silo op een brug vast zat. Uiteraard was het de enige brug in de omgeving en moesten we ruim een uur wachten voordat we verder konden.

In Banlung zitten we in hotel net buiten het dorp, het was een tip van de guesthouse eigenaar in Kratie. Het is relatief nieuw complex dat door Cambodjanen is opgezet en waar een Amerikaan ondersteuning op marketing gebied biedt. Omdat het nog relatief nieuw en onbekend is mogen we voor weinig slapen, anders was het ook te duur voor ons. Het complex bestaat uit kleine bungalows die op een heuvel staan, we hebben hierdoor ook een fantastisch 360 graden uitzicht over de omgeving. Eigenlijk zouden we de enige gasten zijn, maar omdat een Brit uit Bristol die vanaf Kratie met ons mee naar Banlung reisde onderweg enthousiast over het resort werd, zijn we met z’n drieën. De bungalows zijn erg comfortabel en het is fantastisch om weer een keer met natuurgeluiden i.p.v. stadsgeluiden wakker te worden. Omdat het complex op een heuvel staat hebben we een mooie zonsondergang en daarnaast koelt het ’s avonds heerlijk af. Het is alweer even geleden dat we ’s avonds een trui nodig hadden! Grappig genoeg vinden de Cambodjanen het veel te koud en kunnen zelfs ’s nachts niet slapen omdat het koud is. Als Niels ’s avonds nog in zijn korte broek en T-shirt zit verklaren ze hem helemaal voor gek. Omdat het zo rustig is hebben we met verschillende mensen van het hotel interessante gesprekken gevoerd; hoe was het om onder het regiem van Pol Pot te leven? hoe is het land weer opgebouwd? hoe is nu? hoe zien ze toekomst? enz. Erg boeiend om deze verhalen te horen en deze mensen willen het graag met ons delen.

Maandag gaan we op pad om de trekking te regelen. Omdat we het gebied zelf niet kennen willen we georganiseerd gaan. Helaas blijkt dat erg duur te zijn en daarnaast is het gebied minder interessant dan we van tevoren gedacht hadden. Volgens de Cambodjaanse Staatsbosbeheer is een grasland het hoogtepunt van een 7 daagse trekking. Dat is een tegenvaller, na zeven dagen wandelen/ploeteren in de jungle verwacht toch iets meer. Verder hebben de Cambodjanen toegestaan dat de Vietnamezen het gebied leeg geroofd hebben. Het is hierdoor zeer waarschijnlijk dat we geen wilde dieren zullen zien; ook geen plus punten! De Brit had ook interesse in een trekking en hij kwam al snel tot dezelfde conclusie als wij; we gaan hier niet de jungle in. Banlung zelf doet ons aan de Australische Outback denken; veel rood zand en wat ruigere mensen dan in de rest van Cambodja. Ondanks dit leuke detail is er verder weinig te beleven, we besluiten Banlung te verlaten. Omdat de volgende bestemming in Laos ligt gaan we vervolgens ook Cambodja verlaten. Een paar dagen eerder dan gepland, maar omdat Laos nog leuker moet zijn en omdat we in Thailand en Maleisië een overvol programma hebben, komt het ons eigenlijk niet heel slecht uit. Wel hebben we een super tijd in Cambodja gehad!

Dinsdag reizen we door naar de 4.000 eilanden in het zuid Laos, de eilanden liggen in de Mekong rivier. Onderweg naar de grens zien we weer verschillende bosbranden. De avond ervoor hadden we ook al verschillende branden vanaf het hotel gezien en niemand kon ons eigenlijk zeggen wat er precies aan de hand was. De branden waren duidelijk aangestoken, huizen werden bijvoorbeeld ontzien, en we vermoeden dat de boeren hiermee land proberen in te nemen. Eerst was het mooi bos en na de brand wordt het landbouwgrond; want je hebt er toch niets meer aan. Omdat het duidelijk aan corruptie gerelateerd is, een ambtenaar zal de actie van de boer goed moeten keuren, is het een gevoelig onderwerp en daarom wil waarschijnlijk niemand er met ons over praten. Het is niet alleen een gevoelig, maar zeker ook een gevaarlijke aangelegenheid. Het heeft hier maanden niet geregend en alles is kurk droog.

Bij de grens maken we een andere vorm van corruptie mee; we moeten zowel bij de douaniers van Cambodja als bij de douaniers van Laos eerst ieder $2 betalen voordat ze onze paspoorten in behandeling nemen. Als we niets betalen doen ze niets.

We hebben de eilanden niet geteld, maar 4.000 zal waarschijnlijk wel kloppen. Van die 4.000 worden er drie grote eilanden voor toeristen gebruikt en wij besluiten om naar Don Det te gaan, dit omdat het meeste gezellige van de drie moet zijn. En dat klopt; er heerst een heerlijke ontspannen backpackers sfeer. Overdag lopen we een beetje rond en ’s middags liggen we lekker in een hangmat met een drankje van de zonsondergang te genieten; heerlijk! In de avond gaan we naar gezellige barretjes en restaurantjes. Bijna paradijselijk! Opvallend genoeg komen we hier bergen Nederlanders tegen, hadden we niet verwacht. Wel hebben we weer andere reizigers gesproken die ook met mooie reis bezig zijn, altijd leuk om dergelijke verhalen te horen. Bijvoorbeeld mensen die vanaf Nederland via o.a. China hier naar toe zijn gefietst, briljant!

Sommige backpackers vinden het zo relaxed dat ze hier wel weken blijven en voor het eerst komen we in Azië hippies tegen. Uiteraard mag de marihuana niet ontbreken of zoals ze het hier noemen; happy herb.

Als je heel kritisch bent kun je je afvragen of Don Det wel iets met Laos te maken heeft; er lopen hier alleen maar toeristen rond en van de lokale cultuur krijgen we niets mee. Het is meer een soort Jamaica of Ibiza van Azië en had in ieder willekeurig (Aziatische) tropisch land kunnen liggen. Omdat het wel erg lekker is, zijn we even een dag niet kritisch en genieten we er lekker van.

Donderdag zijn we naar Pakse gegaan en hier hopen we het echte Laos te leren kennen. Wat we wel begrepen hebben is dat we de relaxte sfeer van Don Det in heel Laos tegen zullen komen. Klinkt goed!

Tot dan.

Groetjes,

Lisette en Niels ©