Allemaal bedankt voor alle lieve nieuwsjaarwensen!! Erg leuk dat jullie nog met ons mee leven. Uiteraard willen we iedereen via deze weg ook een fantastisch nieuwjaar toewensen.

We hadden goede hoop dat we in Ninh Binh een leuk kroegje of iets dergelijks voor oud en nieuw konden vinden. We hadden gehoord dat er in Hanoi ook grote feesten waren en dan zal Ninh Binh met ruim 100.000 inwoners ook wel iets doen.

’s Middags hadden we het plaatsje al verkend en daar werden we niet heel erg gelukkig van. Ninh Binh heeft nog steeds de communistische trekjes die andere steden kwijt proberen te raken; grote brede straten met daar langs saaie gebouwen. Daarnaast waren er niet zo veel mensen op straat. Gelukkig hadden we wel drie karaoke cafés gevonden, niet onze eerste keus; maar als het maar gezellig is.

Na het eten rond half tien was het al wat drukker op straat en na een rondje lopen dachten we de ideale plek gevonden te hebben; een soort jaarmarkt met een podium en optredens. Hier gaan we een dampend feest mee maken! Na verschillende Vietnamese Frans Bauers gezien te hebben, was er inderdaad een gezellige sfeer. Wel was opvallend dat niemand een drup alcohol dronk; op het festival terrein werd er geen alcohol verkocht, maar buiten de poort kon je genoeg krijgen. Omdat we de enige buitenlanders waren, hadden we volop bekijks. Het leek wel of iedereen even gedag kwam zeggen.

Tot onze stomme verbazing was het feest om 23.00h in één keer afgelopen!! Wat krijgen we nu?! We willen best flexibel zijn en een uurtje eerder nieuwjaar vieren, maar tel dan in ieder geval even af en laat wat vuurwerk zien. Al snel hadden we in de gaten dat het helemaal geen oud en nieuw feest was, maar gewone een weekend ‘jaarmarkt’. Toen we het terrein verlieten bleek ook nog eens dat iedereen naar huis ging, helemaal geen dampende massa! We hadden vervolgens onze hoop op onze mede hotelgasten gevestigd. Overdag leek het allemaal een duffe boel, maar misschien was ’s avonds wel anders. Niet dus, om 23.30h sliep iedereen; de hotel deur was zelfs op slot. We hebben er vervolgens samen maar iets van gemaakt. Om 0.00h hoorden we helemaal niets; geen knallende kurken of vuurwerk.

Oud en nieuw viel dus tegen, maar gelukkig hadden we Tam Coc nog. Tam Coc is een gebied vlakbij Ninh Binh en het wordt ook wel het Halong Bay op het droge genoemd. Halong Bay is het gebied waar we enige tijd geleden de vele kleine eilandjes in zee hebben gezien. En inderdaad Tam Coc is de droge versie. We hebben wat fietsen gehuurd en zijn 1 januari gelijk actief begonnen. Met de fiets kun je perfect tussen alle bergen door rijden. Ninh Binh en Tam Coc liggen zo’n 10 kilometer uit elkaar en ons was verteld dat we enige weg er naar toe de snelweg A1 was, fijn! De fietsen waren uiteraard veel te klein voor Niels, Lisette kon er zelfs nog maar net op. Verder moest je met fiets ook geen noodrem maken, het waren geen degelijke exemplaren.

Zover er sprake was van enige ongemakken, maakte de omgeving alles goed. Wat een leuke omgeving om rond te fietsen. Ook hier waren er bijna geen andere toeristen en hadden we de paden voor ons zelf.

Aan het eind van de middag gingen we voor een late lunch in een klein restaurantje zitten. Toevallig was de eigenaar een Nederlander en we hebben dan ook gezellig met hem wat over Vietnam zitten kletsen. Hij bevestigde dat er inderdaad geen oud en nieuw cultuur is en dat de Vietnamezen volgende maand een groot feest hebben. De Nederlander, Niels uit Terneuzen, was een erg aardige kerel en had ook nog wat leuke tips. Eén van de tips was een route terug die niet via de A1 ging, erg handig. Aan het eind van de dag hadden we zo’n 25 tot 30 kilometer gereden en dat was ook het maximale wat de fietsen en wij aan konden. We konden niet meer zitten en onze knieën deden ook erg veel pijn, daarnaast gingen de fietsen ook steeds meer kraken en piepen. Wel een heerlijke dag!

Zaterdagavond hebben we Ninh Binh weer verlaten, we zijn toen met de nachtbus naar Hue gereden. Waarschijnlijk slaap je in geen enkele nachtbus perfect, maar deze bus sliep gelukkig wel beter dan de nachtbus in India. Rond 8.00h uur in de morgen kwamen we in Hue aan en het viel ons gelijk op dat de temperatuur hier een stuk aangenamer was. We hadden allebei nog een trui en we wisten hoe snel we ons om moesten kleden. Hue ligt zo’n 550 km van Hanoi en we vonden het erg opvallend dat op zo’n relatief korte afstand er zulke grote verschillen zijn. Hue is de derde plaats van Vietnam en het is een erg leuke plaats. Dit merk je zowel overdag als ’s avonds, door het lekkere weer leven mensen veel meer buiten en dat brengt gezelligheid met zich mee.

In Hue zijn we voornamelijk cultureel bezig geweest. Zondag hebben we de stad een beetje verkent en ’s middags hebben we wat tombes van keizers uit de 19^e bezocht. In die tijd bestond Vietnam uit kleine rijkjes en met name in deze omgeving hebben ze de tombes goed bewaard.

Maandag hebben we ons in de Vietnam oorlog verdiept. Zo’n 100 km ten noorden van Hue ligt de voormalige grens tussen noord en zuid Vietnam en hier is tijdens de oorlog veel gevochten. In dit gebied start ook de Ho Chi Minh trail. Via een georganiseerde tour en onder begeleiding van een gids hebben we maandag dit gebied bekeken. Helaas hebben de Vietnamezen de restanten, bijvoorbeeld een oude basis van de Amerikanen, niet helemaal goed bewaard. Wel krijgen we een aardig beeld hoe het toen er uitzag. Ondanks dat de gids beperkt Engels spreekt, heeft zij de meest indrukwekkende verhalen verteld. Ze komt zelf uit de regio en haar familie is onderdeel van de oorlog geweest, je wordt er stil van. We bezoeken ook wat musea en ook hier krijgen de Amerikanen duidelijk een stempel opgedrukt. Ook hier is het jammer dat de Vietnamezen dit deel van geschiedenis niet beter tonen. Ze hebben mooie foto’s, maar de plaatsen hebben zo veel mogelijkheden om de verhalen beter te vertellen. Hoewel we ons van tevoren niet uitgebreid in de oorlog verdiept hadden, was het een interessante dag. Met name een tunnel complex in noord Vietnam maakte indruk. Om aan de bombardementen van de Amerikanen te ontkomen hebben Vietnamezen een groot tunnel complex inclusief schuilkelders aangelegd. We hebben in de tunnels gelopen en ondanks de mensen veel kleiner waren hadden wij er niet aan moeten denken om lange tijd in die tunnels door te moeten brengen.

Dinsdag gaan we weer met de bus verder naar Hoi an. Dit is een plaats zo’n 4 uur rijden ten zuiden van Hue.

Tot dan.

Groetjes,

Lisette en Niels ©