Na de beste treinreis, in vergelijking met de Indiaanse treinen ook ruim de duurste, tot nu toe zijn we maandag 27 december in Sapa aangekomen. Sapa is een bergdorpje zo’n 300 km ten noorden van Hanoi. Het ligt vlakbij de Chinese grens en het gebied er rondom heen leent zich prima om te voet te verkennen. Via een wandeling van 3 dagen hebben we dat ook gedaan.

Maandagochtend om 5.00h stipt kwam de trein aan en na een ontbijtje gingen we rond 9.00h op pad. Naast de gids en ons zelf bestond de groep uit nog 6 anderen mensen. Ook deze keer weer verschillende nationaliteiten; Australiërs, Britten en Belgen. De gids was een meisje van 18 jaar van ongeveer 3 turven groot, in het begin hadden we toch een beetje het gevoel van ‘en wat kom jij doen?’ Maar Ping was een dapper en grappig meisje. Ze komt uit de regio en wist daardoor erg veel van de omgeving. Ze sprak gebrekkig Engels, maar na wat herhalen en helpen konden we vaak vrij snel achterhalen wat ze bedoelde.

Het zal jullie waarschijnlijk niet verbazen dat we de trip met onze trekking in Nepal hebben vergeleken. Eigenlijk moet dat je niet doen, helaas gaat het vanzelf. Een groot verschil zijn de wandelaars. Alleen de twee Australiërs uit onze groep zouden ook 3 dagen gaan wandelen, de rest zou na de eerste overnachting weer terug gaan. Dat is toch een groot verschil met de mensen die in Nepal besluiten om twee weken of langer te gaan lopen. Mensen hadden verkeerde schoenen aan, al waren wij ook niet zo best bezig maar hier komen we later nog op terug, of er is een totaal gebrek aan conditie. Een ander groot verschil waren de afstanden per dag. We hebben deze week alleen dinsdag een flink stuk gewandeld, de overige dagen bleef het tot ongeveer 6 km beperkt.

De omgeving was fantastisch. Dit kwamen we niet door de hoge bergen, maar dit keer was de vallei juist het pronkstuk. In dit gebied verbouwen ze veel rijst en omdat het rijstplantje onderwater moet staan, hebben ze mooie terrasplantages aangelegd en dat is prachtig om te zien. Met name de eerste dag hadden we ook prachtig weer, de tweede dag hadden we redelijk zonnig weer en op de derde dag was het de hele dag bewolkt.

Overdag dus heerlijk weer om in je T-shirtje te lopen, als de zon weg is merk je direct dat je in de bergen zit. ’s-Nachts was het rond het vriespunt en dat is toch weer even wennen. We zijn ons er van bewust dat jullie het waarschijnlijk nog maar vaag kunnen herinneren hoe 20 graden voelt, voor ons was het even het omgekeerde.

Van tevoren hadden we geregeld dat we twee nachten bij mensen thuis zouden slapen, een zogenaamde homestay. Toen we in de gaten kregen dat onze hele groep een dergelijke overnachting had geboekt, vroegen we ons al af wat voor een soort huis deze homestay zou zijn. Uiteindelijk viel het ook een beetje tegen. We hebben inderdaad bij mensen mogen overnachten, maar hun huis was speciaal voor grote groepen ingericht. Er was een grote zolder met ongeveer 20 bedden en de maaltijden werden door het hotel aangeleverd. Hadden we ons toch iets anders bij voorgesteld. Wel waren de mensen erg hartelijk en ’s avonds rond het vuur in de keuken voelde het toch een beetje huiselijk aan.

Nadat we rond lunchtijd de eerste groep wandelaars bij de bus hadden gedropt, zijn we met de Australiërs verder de bergen in gegaan. En dat was best heftig. Niet zo zeer conditioneel, maar doordat de wandelpadden spek glad waren kon je er niet fatsoenlijk wandelen. Om het rijstplantje te kunnen laten groeien, legt de lokale bevolking overal kleine slootjes en kanaaltjes aan. Deze watertjes lopen uiteraard wel eens over en als het de dagen ervoor ook nog eens geregend heeft krijg je op de wandelpadden grote glijbanen. Tel hierbij de klei uit de toplaag van de bergen op en je hebt alle ingrediënten voor ‘blij dat ik glij’ van Ter land, ter zee en in de lucht. In het begin hadden we nog een voordeel aan onze bergschoenen, maar omdat de klei aan onze schoenen koekte was het al snel gedaan. Door elkaar en planten/bomen tijdens het lopen vast te houden hebben ons er redelijk door heen geslagen, al zijn we uiteraard ook gevallen. Gelukkig niet ernstig, maar het neemt wel een hoop lol weg. In plaats van dat je naar de omgeving kijkt, kijk je nu steeds naar de grond.

Omdat we alleen met de Australiërs de tweede homestay deelde, was het ook iets specialer dan de eerste. Ondanks dat de mensen waarschijnlijk fantastisch kunnen koken, kwam het eten ook deze keer van het hotel en de gerechten waren dan ook precies hetzelfde! Deze mensen waren wel zo eerlijk om het toe te geven. Wel was het huis minder groot en aten we met de familie. Na het eten werd het pas echt feest. De heer des huizes was erg vrijgevig met zijn huisgemaakte rijstwijn. Elke keer vulde hij onze glazen en riep vervolgens ‘chin chin’, wat in het Vietnamees zoveel als proost betekende. Hoewel de bedoelingen van de beste man fantastisch waren, bleef het drankje ook na 3 rondjes nog steeds de grootste bocht. Toen we onze glaasjes ‘kwijt’ waren begreep hij de hint en begon hij vervolgens de DJ uit te hangen. Het dorpje heeft sinds 2 jaar stroom en bij deze man was de culturele revolutie voorlopig bij Boney M opgehouden. Hij had een ‘best of’ DVD die hij ons graag wilde laten zien. De DVD was helemaal grijs gedraaid en sommige delen waren hierdoor opgelost, maar dat weerhield hem niet om helemaal los te gaan en swingend door de kamer te gaan. Fantastisch om te zien!

Woensdagsochtend hebben we nog een leuk stuk naar een ander dorpje gewandeld. In tegenstelling tot andere dorpjes kon je hier duidelijk zien dat de tijd hier had stil gestaan. We mochten ook even in het lokale schooltje kijken. Niels herkende veel van zijn eigen basisschooltijd in Alphen; over drie kleine lokaaltjes was de hele school verdeeld. Waarschijnlijk hadden ze veel vaker toeristen op bezoek gehad, want ze keken niet op of om. Wel leuk om te zien.

Donderdag hebben we Sapa verder bekeken. Doordat Sapa zelf erg toeristisch is, is het niet zo heel erg bijzonder. Voor ons was het belangrijkste dat we in het hotel na drie dagen weer konden douchen. Donderdagavond zijn we weer met de nachttrein terug naar Hanoi gegaan.

Rond 5.00h komen we dan weer in Hanoi aan en om 8.00h vertrekt vervolgens onze bus naar Ninh Binh. Hier gaan we niet alleen oud en nieuw vieren, maar we gaan ook de omgeving met een fiets verkennen.

Vanuit deze plek willen we onze fans (klinkt erg goed!) een hele fijne jaarwisseling en een fantastisch, gezond en bijzonder nieuwjaar toewensen! Voor ons was 2010 om verschillende redenen een jaar van extremen, we zijn heel erg benieuwd wat 2011 ons gaat brengen.

Tot dan.

Groetjes,

Lisette en Niels ©