Na de moskee en het paleis van Fatehpur Shikri gezien te hebben, waren trouwens erg mooi, zijn we vrijdagmiddag met de bus naar Bharatpur gegaan. Bharatpur is voor ons de eerste stad in Rajasthan en aan de rand ligt het Keoladeo Ghana National Park. Het park is een vogelreservaat en na al de steden leek het ons een leuk om weer even de natuur in te gaan. Omdat het park niet al te groot is, hebben we zaterdagochtend via een fiets riksja het park bezocht. We hadden een goede bestuurder met veel kennis van vogels, hij wist zelfs een aantal Nederlandse namen, en hij kon ons daarom naar de beste plaatjes loodsen. We hebben heel veel bijzondere vogels gezien; van papagaaien tot slangenhals vogels en verschillende ooievaar soorten.

Vrijdagavond hadden we ook nog een leuk gesprekje met de eigenaar van ons hotel. We zaten lekker bij hem te eten en verderop in de straat was er een feestje. We vroegen of hij wist wat voor een feestje dit was. Hij wist dat het om een bruiloft ging en legde vervolgens uit hoe de Indiërs een bruiloft vieren. Een bruiloft duurt één dag en voor het avondfeest worden er ongeveer 2100 mensen uitgenodigd. I.v.m. het groot aantal gasten wordt het feest altijd buiten gevierd. Omdat het tijdens de moesson periode (zomer van India) verschrikkelijk hard regent, is het niet handig om dan een dergelijk feest te houden. Hierdoor worden bijna alle bruiloften in de maanden november, december en januari gehouden. De beste man was zelf voor 20 bruiloften in de komende 16 dagen uitgenodigd, hij liet ons de stapel uitnodigen zien. Het komt er op neer dat je in die maanden elke avond met dezelfde mensen een drankje doet, het is duidelijk dat trouwen hier populair is. Wel vraag je je af hoe bijzonder zo’n avond is, je ziet elkaar de volgende weer.

Later op de avond kwamen we de feestgangers nog even tegen. De bruidegom werd toen met veel muziek, vuurwerk en lichtjes naar de feestlocatie gebracht, zag er erg bijzonder uit.

Zaterdagmiddag zijn we met een bus naar Jaipur gegaan, dit is de hoofdstad van Rajasthan. Omdat we rond 17.00h in Jaipur waren aangekomen, hebben we alleen de tassen uitgepakt en zijn we naar een restaurantje op zoek gegaan. Via de Lonely Planet, onze bijbel als het om reisadviezen gaat, hadden we de tip gekregen om bij restaurant Four Seasons te gaan eten. Een vegetarisch restaurant die super Dosa’s zou maken en dit ook nog tegen een zeer redelijke prijs. Omdat India de meeste vegetariers ter wereld heeft, kom je hier meer vegetarische restaurantjes dan niet vegetarische restaurantjes tegen. In Nepal zag je deze trend ook al en hierdoor eten we de laatste weken al overwegend vegetarisch, heel af en toe komt er een gerecht met kip langs. Waarschijnlijk zullen we in Delhi of in Bangalore wel naar een goede steak of naar een lekker visje op zoek gaan.

Waarschijnlijk doordat het restaurant door de Lonely Planet was geadviseerd heeft het de prijzen verdubbeld en budget technisch was het direct minder interessant voor ons. Met een ongeveer 10 maanden te reizen moeten we dit goed in de gaten houden. Omdat we het restaurant met de grootste moeite gevonden hadden, heel veel tuk tuk chauffeurs konden het niet vinden en omdat ze goede Dosa’s moesten hebben bleven we toch. Dosa is trouwens een gerecht (eigenlijk een ontbijt gerecht, maar kan de hele dag gegeten worden) uit Zuid-India Het is een groot stuk dun dubbel gevouwen deeg (vierkant of driehoekig) en dit is vervolgens weer gevuld met verschillende dingen. Erg lekker. Prima gegeten, al hadden we in Nepal betere Dosa’s gegeten, en ook deze keer hadden de tuk tuk chauffeurs erg veel moeite om ons hotel weer terug te vinden. Het lijkt wel of ze hun eigen stad niet kennen.

Later op de avond nog via Skype nog contact met de ouders van Niels, Sandra, Sander inclusief de rest van de familie uit Goes (hele goede vrienden van ons) en de Denise (zus van Lisette), Marco en Kayla. Zondagavond spraken ook weer de ouders van Lisette. Erg leuk om jullie allemaal weer gezien en gesproken te hebben, gaan we zeker vaker doen!!

Ondanks dat we, voor ons doen, in een fancy restaurant hadden gegeten, heeft Lisette daar zeer waarschijnlijk toch iets opgelopen. In de nacht heeft ze lopen spoken en ’s ochtends bij het ontbijt ging het niet veel beter. Na een aantal toilet bezoeken ging het beter en zijn we op pad gegaan.

Omdat het kopen of een treinkaartje in India niet zo eenvoudig als in Nederland en omdat we maandag 6 december graag met de trein naar Udaipur verder willen, zijn we eerst naar het station gegaan. Het kopen van een kaartje is een inefficiënt en bureaucratisch proces, je doet het niet voor je lol. Je moet veel papiertjes invullen en vervolgens bij verschillende loketjes langs. Ze willen zelfs onze paspoortnummers en het adres in Nederland weten. (of ze hier iets mee doen?) Omdat er, in onze ogen, te weinig treinen zijn, is de beschikbaarheid van stoelen af en toe een probleem. Bij ons was alles in orde en we hebben nu tot en met Delhi alle kaartjes geregeld.

Vervolgens zijn we naar het centrum van Jaipur gegaan. Jaipur kent verschillende hoogtepunten. De belangrijkste zijn; het (roze) oude centrum, het paleis, Hawa Mahal en Jantar Mantar. Het oude centrum bestaat verschillende bazaars en is in de 19^e eeuw roze geverfd. De toenmalige heerser, Maharaja Ram Singh, vond dat de stad roze geverfd moest worden omdat het de kleur van de gastvrijheid was. Gasten zouden zich hierdoor snel welkom voelen. Erg leuk om rond te lopen. Omdat op zondag verschillende winkeltjes dicht waren hebben we wel geen volledig hectische bazaar gezien, maar omdat alle winkeltjes bijna dezelfde spullen verkopen hebben we zeer waarschijnlijk weinig gemist.

Het paleis was ook erg mooi. Omdat we eind vorige week in de buurt van Agra al verschillende paleizen hadden gezien, waren we even bang dat we heel snel ‘paleis moe’ zouden worden maar dat viel erg mee. Mooie details en prachtige gebouwen. Wel gaan we de komende week nog meer paleizen zien, dus mogelijk dat eind volgende week wel paleis moe zijn.

Volgende stop was Hawa Mahal. Dit gebouw heeft een zeer bijzonder architectuur en zou in de verte met Gaudi vergelijken kunnen worden. Mogelijk neemt Gaudi ons deze uitspraak niet in dank af, maar het geeft wel aan dat het een bijzonder pand is. Het is in de 18^e eeuw gebouwd en was bedoeld om de hofdames de gelegenheid te geven om de wereld buiten de paleisdeuren gade te slaan. De heersers uit deze tijd hadden bijzondere denkbeelden, maar inderdaad je kunt vanaf het pand het leven op de straat goed volgen. We wilden hierna nog naar het Jantar Manter, maar de batterij van Lisette was op. Ze had het erg goed gedaan, maar het gebrek aan energie brak haar nu op. Morgen weer een poging. Uiteraard hebben we nog geprobeerd om Sinterklaasavond te vieren, maar de goed heiligman heeft India dit jaar niet aangedaan.

Omdat Lisette zich vandaag nog niet optimaal voelde, gaan we het lekker relaxt doen. De Jantar Mantar en het dorpje net buiten Jaipur laten we dus even schieten. Op deze manier hopen we helemaal fit aan de treinreis van vannacht naar Udaipur te beginnen.

Tot dan.

Groetjes,

Lisette en Niels©