Na een treinreis zonder veel bijzonderheden, enige bijzonderheid was dat we na 13 uur treinen slechts 15 minuten te laat aan kwamen, kwamen we rond 11.00h in Agra aan. Agra is een verplichte stop voor iedere toerist in India. Omdat het vroeg (rond de middeleeuwen) de hoofdstad van India was, heeft het verschillende bezienswaardigheden. De belangrijkste is de Taj Mahal; het symbool van India. Uiteraard hebben we het gebouw ook bezocht. In één woord geweldig!! Ergens in de 16^e eeuw is hij gebouwd en het gebouw ziet er nog steeds fantastisch uit. We hopen dat de foto’s dit gevoel een beetje overbrengen. Helaas was de zonsopgang door de mist geen succes.

Een ander belangrijk hoogtepunt is Agra Fort. Dit is een voormalig paleis, maar is in het verleden ook als gevangenis gebruikt en de Britten hebben er een tijd hun locale hoofdkantoor gehad. Het gebouw is van zandsteen gemaakt en heeft daardoor een mooie rode uitstraling. Het is een gigantisch complex en het is duidelijk dat het te groot voor het onderhoudsbudget van de nationale regering is, dit ondanks dat het een werelderfgoed is en dit ook voor inkomsten zorgt. Veel delen van het paleis moeten nodig onder handen worden genomen.

Omdat de rest van Agra niet zo bijzonder is, de meeste toeristen komen alleen voor een dagje uit Delhi over, gaan we donderdagmiddag weer verder. Deze keer geen lange treinreis, maar slechts een uurtje met de bus naar het nabij gelegen Fatehpur Shikri. Deze plaats is in het verleden op de roem van Agra meegelift en hierdoor zijn er in deze plaats ook wat interessante gebouwen.

Omdat we niet zoveel over Agra kunnen vertellen leek het ons een leuk idee om een kijkje in de keuken van ons reisleventje te geven. Vandaag zijn we precies een maand onderweg en het bevalt ons geweldig. De tijd vliegt voorbij en het reizen verveelt allerminst. Uiteraard zijn er ook mindere dingen, in het begin moesten we bijvoorbeeld even aan het sjouwen van de rugzakken wennen. Als we deze flinke periodes achter elkaar moesten tillen was het een uitdaging, nu we er aan gewend zijn gaat dit prima. Mooie landen, leuke mensen en super weer (sorry voor het laatste, al zullen wij balen als jullie van een Elfstedentocht mogen genieten, het zal waarschijnlijk niet op India 1 komen).

In Nepal hebben we een geweldige start gehad. Het landschap was geweldig en de mensen zijn echt super! Al hebben we voor de komende maand wel genoeg tempels gezien. Voor andere landen ligt de lat dus direct hoog. India heeft dit niveau nog niet gehaald, maar komt steeds dichterbij. Van te voren wisten we dat India druk en smerig zou zijn. Tot nu toe valt het drukke erg mee, zal in Delhi en andere grote steden waarschijnlijk anders zijn, wel is India vies. Mensen gebruiken steden als een gemeenschappelijke vuilnisbelt en doen overal hun behoeftes (grote en kleine boodschappen). Dit gaat uiteraard stinken en de straten zien er daardoor niet uit. Zelfs de rivier direct naast de Taj Mahal wordt als vuilnisbelt gebruikt, je zou verwachten dat ze met een dergelijke locatie beter om zouden springen. Omdat we het ergste hadden verwacht, stoort het ons niet in hele grote mate. We snappen alleen niet dat Indiërs bewuster met hun land omgaan. Onlangs hadden we een mooie ervaring met dit cultuur verschil gehad. We zaten in een trein en hadden wat afval. Een vrouw tegenover ons zag dat we dit weer terug in onze tas stopten, in de trein was geen afvalbak. Direct deed ze het raam voor ons open en gebaarde dat we het naar buiten konden gooien, we stonden stil op een treinstation en ze gaf aan dat het toch wel opgeveegd zou worden. Toen we aangaven dat we het toch graag later in een afvalbak wilden gooien, verklaarde ze ons voor gek. Om dit te bevestigen gooide ze zelf iets naar buiten. Toevallig stond er iemand te vegen en ze gebaarde van ‘zie je wel’. Toen ze later vanuit een rijdende trein weer iets naar buiten gooide, keken wij haar een beetje vragend aan; ‘en wie gaat het nu opruimen?’. Er kwam geen reactie. Zo gaat het hier dagelijks. Als ze de hygiëne en andere milieu zaken iets beter onder controle zouden hebben, zou het land voor zo veel meer toeristen toegankelijk worden. Voor veel mensen is het huidige India een brug te ver en dat is zonde, het land heeft veel te bieden.

Een voorbeeld is naast de mooie gebouwen en de nationale parken, het eten. Omdat de Indiaanse namen van gerechten ons niets zegt, bestellen we bijna altijd blind. Hier zijn we in Nepal mee begonnen en nog geen één keer heeft het ons een slechte maaltijd bezorgd. Echt fantastisch eten! Vraag ons ook niet wat we precies gegeten hebben. Wel denken dat we, ondanks dat we tussen de Indiërs hebben gegeten, bijna altijd westerse versies hebben gehad. Mede hierdoor hebben we waarschijnlijk (nog) geen last van een ‘Delhi belly’ gehad. We hebben inmiddels bij verschillende restaurantjes/kraampjes gegeten die i.v.m. de hygiëne in Nederland direct door de Keuringsdienst gesloten zouden worden. We mogen stellen dat we inmiddels iets gewend zijn en dat onze lichamen ons nog niet teruggefloten hebben, uiteraard gaan we niet de grenzen opzoeken.

Weer een ander opvallend cultuurverschil tussen India en Nederland is het staren. Op verschillende momenten worden we ongegeneerd door voornamelijk mannen (het gebeurt heel af en toe door vrouwen aangestaard. Dit kan gerust een half uur duren. Omdat we op stations verschillende keren hebben moeten wachten, waren dit perfecte momenten om ons aan te gapen. Soms alleen, vaker in een groepje. Als ze lef hebben komen ze naar ons toe en vragen waar we vandaan komen. Nederland zeggen ze altijd te kennen, gebrek aan Engels beperkt ze meestal om een vervolg vraag te stellen. Als wij een vraag stellen wordt er gelachen en komt er geen reactie. Het is duidelijk geen vervelend trekje, eerder komisch. Met een aantal studenten hebben we op deze manier een leuk gesprekje gevoerd. Aan het einde van een ‘ gesprekje’ moeten we ook nog even op de foto, Lisette is met name populair. Dat Lisette populair was is voor Niels natuurlijk geen nieuws;)

Als ze ons niet durven te benaderen blijft het bij staren, als wij dan hallo zeggen wordt er geknikt of lopen ze verschrikt weg.

Qua dagindeling is nog geen dag hetzelfde geweest. Wel hebben voldoende tijd voor ons zelf, bijvoorbeeld om een boek te lezen of om op een andere manier te relaxen. Het reizen met het openbaar vervoer is af en toe vermoeiend, maar je leert het land wel op leuke manier kennen. Tot slot nog iets over de veiligheid. Zowel in Nepal als in India hebben we in de vroege uren over straten gelopen en nergens voelden we ons onveilig. De personen waar we op straat het meeste last van hebben zijn de verkopers van toeristen rommel en de chauffeurs van tuk tuks, met namen in Agra en omgeving zijn ze erg vasthoudend.

We gaan dus nog met veel plezier door, na het weekend komen we in Rajasthan aan. Dit moet de mooiste provincie van India zijn, dus we zijn weer benieuwd wat er op ons pad zal komen.

Groetjes,

Lisette en Niels©