I.v.m. het gebrek aan draadloos internet in Varanasi en Bandhavgarh National Park overladen we jullie nu met verschillende verhalen, we hopen dat jullie de volgorde nog een beetje kunnen volgen. In een internet cafe zijn we nu via een USB stick de data van de laptop aan het overzetten.

Vanaf Varanasi zijn we per trein naar het Bandhavgarh National Park gereisd en omdat de trein zelf best wel een avontuur was zullen we hier ook even bij stil staan. De geplande reistijd tussen Varanasi en Umaria (station voor het park) is ongeveer 9 uur. Met een geplande vertrektijd van 12.30 is de verwachte aankomsttijd vervolgens 22.30. Zoals jullie aan de woord keuze mogelijk merken is dit iets anders gegaan. Allereerst was de bezettingsgraad van de trein >200%. Misschien hebben jullie dergelijke beelden wel eens op tv gezien; mensen zitten op en rond de locomotief, hangen uit de deur en zitten bovenop de treinstellen. En in deze massa hebben twee Nederlandse backpackers twee stoelen gereserveerd, succes! We hebben ons aan de lokale gedragsregels aangepast en hebben we ons een weg in de massa verschaft; vooral niet te lief zijn Het is mogelijk dat we hierbij met onze rugzakken een aantal Indiërs geplet hebben. Uiteraard zaten er mensen op onze plekken en na veel moeite waren zij ook bereid om de plaatsen af te staan. Vervolgens was het een uitdaging om onze tassen fatsoenlijk te parkeren, maar met een aantal tassen op schoot ging dat uiteindelijk prima. Na een beetje met de mensen (we waren één grote attractie, werden veel foto's van ons genomen) in onze coupe gesproken te hebben was het duidelijk dat het om een hele groep studenten ging die weer terug naar school ging. Als het goed is zouden we ze na 3 uur kwijt raken. Omdat de trein onderweg nog meer vertraging op liep, werd dit uiteindelijk bijna 5 uur. Toen ze weg waren hadden we prima plekken.

Omdat er geen catering service aan boord was hadden verschillende passagiers uitgebreid eten van thuis meegenomen. Wij hadden zelf wat chips, broodjes en koekjes als diner meegenomen. Waarschijnlijk was dit een sneu gezicht, want verschillende mensen boden ons een deel van hun maaltijd aan. Erg vriendelijk en sommige dingen waren ook echt lekker.

Inmiddels was de vertraging tot 4 uur opgelopen en het was duidelijk dat we tussen 2.00 en 3.00 op onze eindbestemming aan zouden komen, heerlijke tijd! Het was vervolgens een grote uitdaging om op het juiste station uit te stappen. Dit klinkt heel logisch, maar in India is dit toch een uitdaging. Allereerst worden de stations niet in de trein omgeroepen, alleen aan het begin van het station staat één groot bord met de plaatsnaam in het Engels (deze zijn 's avonds niet verlicht) en sommige stations hebben helemaal geen verlichting. Uiteindelijk heeft de halve trein meegeholpen en het is ons gelukt om tijdig uit te stappen; om 2.30 waren we in Umaria. Met een reistijd van ongeveer 11 uur over een afstand van ongeveer 450 km en een vertraging van ruim 4 uur ga je toch anders naar de NS kijken!

Omdat we in de trein niet geslapen hadden, we waren bang dat we te laat wakker zouden worden, waren we erg blij dat onze pick-up van het hotel nog netjes op ons stond te wachten. Vanaf het station was het ongeveer 45 minuten rijden en onderweg zagen we direct een aantal herten. Hopelijk een goed begin voor het zien van veel wilde dieren. Het was alweer even geleden dat we op een zaterdagavond rond 3.30h in bed lagen.

Maandagochtend zijn we met een jeep voor het eerst het park in gegaan. We hadden van mensen uit vernomen dat je het beste 's ochtends kon gaan. Tijgers jagen 's nachts en vroeg in de ochtend heb je dus een goede kans om ze met daglicht te zien, ze zijn dan nog net een paar uur actief. Wel kwamen we zondagavond in een restaurantje tot een onaangename verrassing. Net na het boeken van de trip hadden we gehoord dat we niet in zone 1 maar in zone 2 van het park terecht konden. Tijdens het eten hoorden we van andere mensen dat de kans om tijgers in zone 2 te zien, zeer beperkt is. Dit is een relatief nieuw gebied en de tijgers hebben het als het ware nog niet ontdekt. Het begint al lekker en dit terwijl je voor beide gebieden hetzelfde moet betalen.

Maandagochtend dus op pad. We hebben van alles gezien, herten, wilde zwijnen en bijzondere volgens, maar geen tijgers. Best wel balen dus, zeker omdat je weet dat mensen 10 km verder wel tijgers gezien hebben. Uiteraard wilden we niet vertrekken zonder tijgers gezien te hebben en daarom hebben we na de trip met veel moeite twee plekjes voor dinsdagochtend in zone 1 kunnen regelen, dit zou onze ochtend worden. Omdat we dinsdagavond ook weer met de trein doorgaan, zou het ook onze laatste kans worden.

We gingen met goede hoop op pad. De voorafgaande dagen hadden andere mensen verschillende tijgers op een ochtend gezien. En we hebben er één gezien!!! Een fantastisch mooi groot mannetje!! Het was wel precies aan het einde van de trip, we hadden eigenlijk de hoop al opgegeven, maar op eens liep hij voor onze auto langs. We konden hem op 10 meter afstand perfect zien, andere auto's hadden een aanmerkelijk minder zicht (waarschijnlijk keken ze tegen onze ruggen aan). Wat een ervaring, een echte Bengaalse tijger!! Later bleek dat dit de enige tijger was die de moeite had genomen om zich te laten zien. We hadden erg veel geluk!

We kunnen dit gebied dus met een goed gevoel verlaten. Vanavond rond 20.00, zal zeer waarschijnlijk later worden, vertrekken we met de nachttrein naar Agra. We hebben twee slaapbanken gereserveerd en een beetje vertraging kunnen we dus wel hebben.

Woensdagochtend rond het middaguur komen we in Agra. Hier gaan we o.a. de grootste attractie van India bezoeken; de Taj Mahal. We zijn heel erg benieuwd.

Jullie heel veel succes met de kou en de waarschijnlijke overlast. Omdat we steeds verder India in gaan, wordt het bij ons steeds warmer; een heerlijke 25 graden overdag.

Tot snel.

Groetjes,

Lisette en Niels©